... Καλό Καλοκαίρι ...

Καλησπέρα, καλησπέρα!

Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά.

Έχω χαθεί εντελώς το τελευταίο καιρό, σχεδόν εξαφανίστηκα... άλλα έχω και εγώ τις υποχρεώσεις μου με την σχολή, την εξεταστική μου... κι βασικά αυτό το καιρό δεν βρίσκομαι καθόλου στο σπίτι, είμαι συνεχώς στους δρόμους κι βολτάρω ασύστολα (χαχαχα).

Ελπίζω να περνάτε όλοι καλά ότι κι αν κάνετε, όπου κι αν βρίσκεστε και να έχετε ένα πολύ, πολύ όμορφο καλοκαίρι. Να πάτε όλοι διακοπές κι να περάσετε όσο πιο υπέροχα μπορείτε.

Κλείστε τις βρωμο-τηλεοράσεις που αυτό το καιρό όλοι οι άσχετοι γραβατωμένοι δημοσιογράφοι περισσότερο από κάθε φόρα προσπαθούν να κάνουν το κόσμο ρομποτάκι κι να τον κάνουν να πιστέψει σε μια απίστευτη μιζέρια κι να τον φτάσουν στο πάτο. Να πιστέψει ότι βρισκόμαστε σε μια απίστευτη κόλαση. Δεν λέω... όλος ο κόσμος αυτές τις μέρες είναι στη πιο δύσκολη κι άσχημη κατάσταση του με τα οικονομικά κι όλα αυτά που συμβαίνουν, άλλα με το να επαναλαμβάνουμε κι να ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια δεν καταφέρνουμε τίποτα. Νομίζω πως μόνο περισσότερο κακό μας κάνουν να τους παρακολουθούμε παρά καλό... Κλείστε λοιπόν αυτά τα βρωμο-κούτια κι αφήστε τους να κάνουν μόνοι τους το δικό τους παιχνίδι κι προσπαθήστε να βγείτε απο τη μιζέρια που προσπαθούν να σας προσφέρουν απλόχερα...

Να έχετε ένα υπέροχο καλοκαίρι λοιπόν και να αφήσετε πίσω σας κάθε είδους στεναχώρια...

... ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ...

«Εφυγε» ξαφνικά ο Μάνος Ξυδούς

Ο Μάνος Ξυδούς δεν είναι πια κοντά μας. Ο αγαπημένος τραγουδοποιός κάποιων από τα ωραιότερα τραγούδια της ελληνικής δισκογραφίας έφυγε ξαφνικά από τη ζωή χθες το βράδυ. Κι έζησε τις τελευταίες του ώρες κάνοντας αυτό που πάντα λάτρευε: παίζοντας μουσική. Εκανε πρόβα μαζί με συνεργάτες του στο Νέο Φάληρο όταν ξαφνικά ένιωσε δυσφορία.

Κλήθηκε αμέσως ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο Τζάνειο, όμως ήταν ήδη αργά. Απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Ο Μάνος Ξυδούς γεννήθηκε στις 15 Μαΐου του 1953 στους Αγίους Αναργύρους. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στα νεανικά του χρόνια, όταν δούλευε στην Κολούμπια, στη Ριζούπολη ως κλητήρας. Παράλληλα, τελείωσε την Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών και συνέχισε με σπουδές στο μάρκετινγκ. Η μουσική όμως κυλούσε στις φλέβες του, γι’ αυτό και δούλευε και ως DJ στις «Καρυάτιδες» της Πλάκας.

Συνέχισε να εργάζεται στη Μίνος ΕΜΙ και να αποκτά όλο και περισσότερες εμπειρίες σχετικά με τις μουσικές παραγωγές.

Κομβικό σημείο στη ζωή και την καριέρα του ήταν η συνάντησή του με τους Πυξ Λαξ, το νεαρό τότε φιλόδοξο συγκρότημα που έμελλε να φέρει νέο αέρα στην ελληνική δισκογραφία. Εκείνος, επιτυχημένος παραγωγός τότε, αναλαμβάνει τις παραγωγές των δίσκων των Πυξ Λαξ, για να γίνει και ενεργό μέλος τους γράφοντας τη μουσική και τους στίχους σε πολλά από τα τραγούδια τους και ερμηνεύοντας κάποια από αυτά. Εζησε μαζί τους τις δόξες, τις εμπειρίες, τις συναυλίες, την αποδοχή, τη διάλυση.

Μετά τη διάλυση του γκρουπ συνέχισε να δραστηριοποιείται ως τραγουδοποιός κάνοντας προσωπικούς δίσκους και συνεργαζόμενος με άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Πάνος Κατσιμίχας κ.ά., και δίνοντας συναυλίες.

Η τελευταία του εμφάνιση ήταν πριν από περίπου έναν μήνα στη μεγάλη συναυλία της επανασύνδεσης του Χάρη και του Πάνου Κατσιμίχα στο ΟΑΚΑ.

Πηγή: Έθνος

Καλό ταξίδι, Μάνο.
Χαιρετίσματα στον πρίγκηπα, στο Νικόλα, στη Κατερίνα κι
στα άλλα παιδιά εκεί πάνω ...

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21η Μαρτίου)

Η Εταιρεία Συγγραφέων καθιέρωσε το 1998 την Ημέρα Ποίησης, επιλέγοντας για τον εορτασμό της την 21η Μαρτίου, ημέρα της Εαρινής Ισημερίας-αρχή της άνοιξης. Aυτό, επειδή η Εαρινή Ισημερία είναι η στιγμή που ισορροπεί το φως με το σκοτάδι, ένα σημείο σταθερό στον κύκλο του χρόνου, υπόμνηση του αιώνιου μέσα στο εφήμερο, του παντοτινού μέσα στο μεταβαλλόμενο: όπως ακριβώς είναι και η Ποίηση.

3.500 χρόνια συλλογικής μνήμης της Eλληνικής γης βρίσκονται εγγεγραμμένα στη γλώσσα της Ποίησης. H ελληνική γλώσσα –από τον Όμηρο, περνώντας στους βυζαντινούς υμνογράφους και στο δημοτικό τραγούδι, φτάνοντας έως τους σύγχρονους και τους επερχόμενους ποιητές– διαμορφώθηκε, διαμορφώνεται και, παραμένει συστατικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητας, χάρη στη δύναμη της Ποίησης.

Tο 2001, η UNESCO, ύστερα από εισήγηση του προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων, πρέσβη Βασίλη Βασιλικού, υιοθέτησε την «Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης», αναθέτοντας μάλιστα στη χώρα μας να οργανώσει τον πρώτο διεθνή εορτασμό, την ίδια χρονιά. Την εκτέλεση της απόφασης υλοποίησε τότε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.

Σε έναν από τους πιο γνωστούς και εμπνευσμένους Έλληνες ποιητές του 20ού αιώνα, στον Νίκο Καββαδία, αφιερώνει φέτος το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, τιμώντας τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του.


Η καθιερωμένη καμπάνια ποίησης που διοργανώνει κάθε χρόνο το ΕΚΕΒΙ θα περιλαμβάνει εικονογραφημένους στίχους του Καββαδία που θα προβάλλονται κατά τη διάρκεια της χρονιάς στις οθόνες στις αποβάθρες του ΜΕΤΡΟ, αλλά και μέσα στα οχήματα του ΤΡΑΜ.

Από τις 21 Μαρτίου, ημέρα που γιορτάζεται παγκοσμίως η ποίηση, θα ταξιδεύουν στην πόλη οι στίχοι του ποιητή που έπλασε το μυθικό του alter ego ως περιπλανώμενου ποιητή των θαλασσών εισάγοντας στο έργο του στοιχεία κοσμοπολιτισμού και εξωτισμού. Η καμπάνια ποίησης του ΕΚΕΒΙ, που επαναλαμβάνεται με μεγάλη επιτυχία από το 2005 στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, συναντά κάθε Άνοιξη το κοινό δίνοντας μια ποιητική διάσταση στις καθημερινές του μετακινήσεις. Η επιτυχία, μάλιστα, της περσινής καμπάνιας αφιερωμένης στον Γιάννη Ρίτσο, προέτρεψε στη συνέχιση της μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Ο εορτασμός πραγματοποιείται στο πλαίσιο του ετήσιου αφιερώματος που οργανώνει το ΕΚΕΒΙ τιμώντας τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκο Καββαδία (1910-1975). Βιωματικός στην ποίηση, αλλά και στον πεζό του λόγο, ο «Κόλιας», όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, διαβάστηκε και αγαπήθηκε από το ευρύ αναγνωστικό κοινό, ενέπνευσε τον κινηματογράφο, τη μουσική, τις εικαστικές τέχνες και συνεχίζει μέχρι σήμερα να αποτελεί σημείο αναφοράς των λογοτεχνικών μας αναζητήσεων.

Λαίδη Λάζαρος (Sylvia Plath)

[...]
Αυτά είναι τα χέρια μου
Τα γόνατά μου.
Μπορεί να είμαι πετσί και κόκαλο,

Αλλά είμαι η ίδια, πανομοιότυπη γυναίκα.
Όταν συνέβη για πρώτη φορα ήμουνα δέκα.
Ήταν ατύχημα.

Τη δεύτερη σκόπευα
Να διαρκέσει και να μην ξαναγυρίσω πια.
Λικνιζόμουν κλειστή.

Σαν όστρακο.
Αναγκάστηκαν ξανά και ξανά να με φωνάξουν
Κι από πάνω μου να βγάλουν τα σκουλήκια σαν κολλώδη μαργαριτάρια.

Το να πεθαίνεις
Είναι μια τέχνη, όπως και κάθετι άλλο.
Εγώ το κάνω εξαιρετικά καλά.

'Ετσι όπως το κάνω είναι σαν κόλαση.
Έτσι όπως το κάνω μοιάζει αληθινό.
Μπορείς να πείς ότι έχω το χάρισμα.

[...]

(Aπόσπασμα από το ποίημα της Sylvia Plath, «Λαίδη Λάζαρος»)

Αυτό το καιρό θα γράφω πολύ λιγότερο, από όσο έγραφα στις αρχές της δημιουργίας αυτού του blog. Αυτό θα συμβεί καταρχήν λόγω υποχρεώσεων της σχολής μου και βασικά στο οτι δεν θα βρίσκομαι στην Αθήνα. Θα ανανεώνω όμως όσο ποιο συχνά μπορώ των Player.

Σας αποχαιρετώ λοιπόν (προσωρινά..) με ένα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα!

Καλό ξημέρωμα!