γιατί η χαρά τους πέταξε μαζί με τα' αγιοκαίρι...
Θα ζήσουν τάχα να τη βρουν, την άνοιξη; -Ποιος ξέρει;
...γιατί μπορεί και να χαθούν πριν βρούνε τη χαρά τους...
Απόψε την περίμεναν, σχεδόν όλο το βράδι,
ώσπου στο τέλος νύσταξαν κοιτώντας το σκοτάδι,
κι έγειραν και κοιμήθηκαν απάνω στα φτερά τους...
Στίχοι: Ναπολέων Λαπαθιώτης
Καλό φθινόπωρο!
4 σχόλια:
Νιώθω λίγο κύκνος..
Θα ζήσω τάχα να βρω τη χαρά που ζητάω; Την άνοιξη θα ζω;
Καλημέρα.
Καλησπέρα, jacki μου!
Θα ζήσεις κι θα την βρεις... :)
Όλοι, αργά η γρήγορα βρίσκουμε την ευτυχία που αναζητούμε (έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον...)
Η ευτυχια και η αγαπη συνηθως.."αργουν μια μερα"..
αν και οι δρομοι τους διασταυρωνονται συχνα με τους δικους μας μεσα στο ταξιδι της ζωης..
ισως για καποιους ειναι καλυτερη η μοναξια..ισως παλι να προετοιμαζονται για κατι πολυ καλυτερο απο οσα ποτε ειχανε..
ισως και να μην το μαθουμε ποτε..
να εισαι καλα φιλαρακο!!
υγ : το καλο που σου θελω μικρουλα jacki..αφου η καρδια σου ειναι ανοιχτη μωρε..γιατι προτιμας να κρατας την ευτυχια στο σκοταδι;;
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο, Κώστα.
Να 'σαι καλά. Την καλησπέρα μου! :)
Δημοσίευση σχολίου