Status

... ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ...
Τα ξαναλέμε, τον Σεπτέμβριο!

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Στο δρόμο... κι επίσημα!

Καλησπέρα, καλησπέρα. Τι κάνουν οι συμ-Bloggers μου;
Έφτασαν τα Χριστούγεννα, ε;

Παρόλο που τα Μ.Μ.Ε. τα έχουν καταντήσει μια απο τις ποιό εμπορευματοποιημένες γιορτές παγκοσμίως, είναι απο τις πολύ αγαπημένες μου γιορτές.

Χτές λοιπόν το μεσημέρι έδινα εξετάσεις για το πρακτικό μέρος της οδήγησης (πορεία) που σας είχα πει και σε προηγούμενη ανάρτηση, κι έχω να σας πω, πως πέρασα με επιτυχίίίία!

Έφυγε ένα τεράστιο άγχος απο πάνω μου, γιατί ένω πίστευα ότι αφού δεν είχα ιδιαίτερο άγχος στα σήματα έτσι θα ήταν κι στην πορεία. Τελικά είχα άδικο κι είχα πολύ παραπάνω απο ότι στα σήματα. Το κακό της υπόθεσης, ήταν η πολύωρη αναμονή. Φτάσαμε με το εκπαιδευτικό γύρω στις 1.30 στο σημείο της εξέτασης, κι αρχίσαμε να δίνουμε ένας-ένας απο τις 3.15 κι μετά. Ευτυχώς όμως όλα πήγαν πάρα πολύ καλά κι με μεγάλη επιτυχία!

Τώρα περιμένω να μου έρθει το δίπλωμα κι θα είμαι κι εγώ στο δρόμο κι επίσημα.

Καλές μου διαδρομές λοιπόν!

Καλά Χριστούγεννα, να έχουμε επίσης με υγεία πάνω απο όλα κι ό,τι άλλο επιθυμεί ο καθένας μας!

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος - 6/12/2008

Σαν σήμερα στις 6/12/2008, ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται στα Εξάρχεια απο σφαίρα αστυνομικού.

Ακολουθούν πορείες, διαδηλώσεις, σπάσιμο μαγαζιών, τραπεζών, αμαξιών κι το ολοκληρωτικό κάψιμο της Αθήνας!

Η κρατική τρομοκρατία για άλλη μια φορά έχει πραγματοποιήσει το έργο της.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος, μετά το γεγονός μίλησε για " μεμονωμένο περιστατικό ".

Κυριε, Παυλόπουλε μήπως έχουν μαζευτεί πολλά "μεμονωμένα περιστατικά"; Γιατί τότε, δεν μιλάμε για "μεμονωμένο περιστατικό", αλλά για πλήθος περιστατικών...


... και άλλα πολλά περιστατικά που δεν βγήκαν ποτέ στο φώς της δημοσιότητας ...

ΕΔΩ, ένα βίντεο που περιγράφει ακριβώς, τα γεγονότα του Δεκέμβρη!
Κάθε νύχτα του Δεκέμβρη θα είναι του Αλέξη, κι στην μνήμη όλων αυτών των παιδιών που έφυγαν κι φεύγουν άδικα.


--------------------------------------------------------------------------------

Σήμερα 6/12/2009 θα πραγματοποιηθεί διαδήλωση στα προπύλαια στις 1.30 η ώρα το μεσημέρι για τον 1 χρόνο απο την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.


Αύριο 7/12/2009 θα πραγματοποιηθεί πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στα προπύλαια στις 12.30 η ώρα το μεσημέρι για την μνήμη του Αλέξη.


ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!



Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα ...

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Σε λίγο βγαίνω κι εγώ... στο δρόμο


Καλησπέρα, καλησπέρα... σε όλους τους συμbloggers μου.

Χάθηκα λίγο αυτό το καιρό, αλλά έχω και εγώ την δικαιολογία μου. Εδώ κι κάποιες μέρες έχω αρχίσει μαθήματα οδήγησης κι το έχω ρίξει στο διάβασμα. Πολλά σήματα, περιορισμοί, απαγορεύσεις, πρόστιμα, σταμάτα, ξεκίνα, αναστροφή, βρεγμένο οδόστρωμα, διασταυρώσεις, συσσωρευτής, εκκινητής, προτεραιότητες, stop, διαβάσεις... κι άλλα τέτοια μηχανολογικά κι όχι μόνο, των σημάτων οδήγησης.

Σήμερα λοιπόν, στον player (σπάνιο, για το blog μου... χεχε) παίζει χαρούμενο τραγούδι (απο θέμα μουσικής τουλάχιστον). Είναι μια χαρούμενη μέρα για έμενα γιατί έδινα εξετάσεις σήμερα πρώτη φορά κι κατάφερα να περάσω τα σήματα οδήγησης με άριστα (30/30 στις ερωτήσεις) κι με διάβασμα ελάχιστων ημερών κι μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα (λόγω του ότι απο τα Χριστούγεννα κι μετά, θα πρέπει να φύγω για την Πάτρα για την σχολή μου κι δεν θα είμαι στην Αθήνα να συνεχίσω τα μαθήματα, έτσι τα κάνω λίγο ταχύρυθμα).

Με αυτό το τρόπο λοιπόν, πάει το πρώτο μέρος των μαθημάτων. Τώρα μπαίνουμε στα βασικά, κι ξεκινάω το πρακτικό μέρος της οδήγησης αυτοκινήτου.

Όπου να 'ναι βγαίνω κι εγώ... στο δρόμο!

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Ωραίο μάθημα στα χαμένα παιδιά


Ωραία παιδιά κατάχαμα κυλάει
το πιο ωραίο ρόδο απ' το στεφάνι σας
αδράξτε κάθε τι που προσπερνάει
μα αν σε βιτρίνα εμπρός βρεθεί η χάρη σας
ή σε γκισέ φυλάξτε το τομάρι σας
(θυμάστε Κολε Ντε Καγιέ τον λέγανε)
το άσυλο εμπιστεύτηκε ναι σαν κι εσάς,
σημάδεψε ο μπάτσος και τον ξέκανε

Παιχνίδι ειν' η ζωή μα όχι για ψιλά
χάνεται η ψυχη κι ίσως το σώμα
αν χάσετε δεν έχει θέση εκεί ψηλά
ποιο μπαρ θα σε δεχτεί αν είσαι λιώμα;
μα κι αν κερδίσετε θαναι μια ακόμα
(γυναίκα που λαμπάδιασε σαν άχυρο)
για μια μοναχα νύχτα σας το λέω μα
για τόσα λίγα κρίμα τέτοιο ενέχυρο

Καθένας ας μ' ακούσει και συμπέρασμα θα βγάλει πως απλές αλήθειες λέω
χειμώνα καλοκαίρι ειναι το κέρασμα καλόδεχτο και το κορίτσι ωραίο
και λάμπει σαν το νόμισμα το νέο
(που ανεμομάζωμα είναι και σκορπίζεται)
μα εγώ σιγά το λέω σα να φταίω
η ήρα απ' το στάρι δε χωρίζεται

Στίχοι: Francois Villon
Μετάφραση: Γ.Κοροπούλης

Αφιερωμένο στο Μιχάλη Καλτεζά, στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, στα παιδιά του Πολυτεχνείου του 1973 κι σε όλα εκείνα τα παιδιά που "έφυγαν", κι "φεύγουν" καθημερινά.

Μελοποίησεις που εχουν γίνει στο παραπάνω ποίημα:

Απο τον Θάνο Ανεστόπουλο, ΕΔΩ!
Απο τα Υπόγεια Ρεύματα, ΕΔΩ!

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Μοναξιά (Rainer Maria Rilke)

Η μοναξιά μοιάζει με τη βροχή. Τα βράδια
απ' του πελάγους αναθρώσκει τον καθρέφτη
από κοιλάδες μακρινές κι από λιβάδια
στον ουρανό ανεβαίνει πάντα, που την έχει.
Κι ύστερα, από εκεί ψηλά, στην πόλη πέφτει.

Πέφτει την ώρα που το φως πια δεν αντέχει,
όταν τους δρόμους βάφουν πάλι τα σκοτάδια,
κι όταν τα σώματα χωρίζουν λυπημένα
δίχως να βρουν ό,τι ζητούν, μένοντας ξένα
κι όταν οι άνθρωποι εκείνοι που μισούνται,
πάλι στο ίδιο στρώμα πέφτουν και κοιμούνται:

τη μοναξιά την παίρνουν τότε τα ποτάμια...

Στίχοι: Rainer Maria Rilke

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Γράμμα ενός αρρώστου (Ν. Καββαδίας)


Φίλε μου Αλέξη, το 'λαβα το γράμμα σου
και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω;
Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου
ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω...

Είναι καιρός όπου έπληξα, διαβάζοντας
όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία,
κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα
που να μου φέρει λίγη ποικιλία.

Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα
- σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε -
και τ' άκουσα. Στην κάμαρα εσκοτείνιαζε
κι ο θόρυβος του δρόμου εσταματούσε.

Έκλαψα βέβαια, κάτω απ' την κουβέρτα μου.
Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος!
Μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα
πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος.

Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα
κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη
και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα
κι όλο η μητέρα μου 'λεγε: το Μάρτη...

Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα
κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:
"Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!"
Κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει.

Να πεις στους φίλους χαιρετίσματα,
κι αν τύχει κι ανταμώσεις την Ελένη,
πως μ' ένα φορτηγό - πες της - μπαρκάρισα
και τώρα πια να μη με περιμένει...

Αλήθεια! Ο Χάρος ήθελα να 'ρχότανε
σαν ένας καπετάνιος να με πάρει
χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του
κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει.

Αλέξη, νιώθω τώρα πως σ' εκούρασα.
Μπορεί κιόλας να σ' έκαμα να κλάψεις.
Δε θα 'βρεις, βέβαια, λόγια για μι' απάντηση.
Μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας

Την Τετάρτη βρέθηκα σε μια παράσταση στην μουσική σκηνή του "Κυττάρου" όπου ο Θάνος Ανεστόπουλος (πρώην τραγουδιστής, συνθέτης κι στιχουργός των Διάφανων Κρίνων) στην κιθάρα και στα φωνητικά, ο συνθέτης Νίκος Πλάτανος στο πιάνο μαζί με την συμμετοχή του μουσικού Νίκου Γιούσεφ στο μουσικό πριόνι κι της Μαρίας Μανουσάκη στο βιολί παρουσίασαν μια παράσταση με μελοποιημένα ποιήματα αλλά κι νέα τραγούδια από τον νέο δίσκο του Θάνου Ανεστόπουλου. Ένα από τα μελοποιημένα ποιήματα που ακουστήκαν σε αυτήν την μαγευτική βραδιά ήταν κι το παραπάνω. Νιώθω ότι είναι πολύ φτωχά τα λόγια για να εκφράσω πόσο υπέροχα, κι τέλεια περάσαμε όλοι όσοι βρισκόμασταν εκεί. Μια εξαιρετική βραδιά, με μαγευτική ποίηση, με απίστευτες μουσικές, με καταπληκτικές συνθέσεις κι μελοποιήσεις κι με την ταξιδιάρικη φωνή του Θάνου Ανεστόπουλου να σε ταξιδεύει κι να σε ανατριχιάζει συγχρόνως. Θα πραγματοποιηθούν κι άλλες παραστάσεις κι σε αλλά μέρη, κι σας προτείνω όσοι αγαπάτε πραγματικά την ποίηση να πάτε. Να ευχηθώ καλή συνέχεια σε αυτή την παράσταση, κι να συνεχίζουν να μαγεύουν τον κόσμο με τις συνθέσεις τους.
Να 'στε καλά για την υπέροχη βραδιά!

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Έγινε η απώλεια συνήθειά μας


Γλείφω το οξύ απ' τις ρωγμές των χειλιών σου
και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο
τα χρόνια που περάσανε μ' αφήσανε μόνο
να ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου

Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο
πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια

Η απουσία σου μ' εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω
νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω
κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει

Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας
παραπατάω στη σιωπή
έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή

Στίχοι: Διάφανα Κρίνα
Μουσική: Διάφανα Κρίνα

.. Ίσως μία από της ωραιότερες μπαλάντες, που έχω ακούσει ..
[ Ακούστε το, ΕΔΩ! ]

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

Αποχαιρετισμός


Φθινόπωρο κιόλας! - Μα γιατί η λύπη για τον ήλιο τον αιώνιο, όταν με την αναζήτηση της θεϊκής διαύγειας καταγινόμαστε - πολύ μακρύτερα απ΄ όλους αυτούς που παρέρχονται με τις εποχές.

Φθινόπωρο. Κι η βάρκα μας απάνου σε ακίνητες ομίχλες, πισωγυρίζει στης δυστυχίας το λιμάνι, στη θεόρατη πόλη μ’ ουρανό βαμμένο λάσπη και φωτιά. Α! τα δυσώδη κουρέλια, το μουλιασμένο με βροχή ψωμί, το μεθύσι, οι χίλιοι έρωτες που με σταύρωσαν! Πότε επιτέλους θα αποκάμει τούτη η αιματορουφίχτρα, των μυριάδων ψυχών και πτωμάτων, βασίλισσα, που θα κριθούν! Βλέπω ξανά τον εαυτό μου, η σάρκα μου διαβρωμένη απ’ τη λάσπη και την πανούκλα, σκουλήκια γεμάτα τα μαλλιά κι οι μασχάλες μου κι ακόμα μεγαλύτερα σκουλήκια στην καρδιά μου, ξαπλωμένα μεταξύ αγνώστων δίχως ηλικία, δίχως αίσθημα…Θα μπορούσα να είχα πεθάνει εκεί…Φρικτή μνήμη! Απεχθάνομαι την μιζέρια.

Και τρέμω το χειμώνα, επειδή της άνεσης χαρακτηρίζεται εποχή!

-Μερικές φορές βλέπω στον ουρανό ατέλειωτες ακτές καλυμμένες λευκών εθνών. Απάνω μου, ένα μεγαλοπρεπές χρυσό πλεούμενο, ανεμίζει τις πολύχρωμες σημαίες του στου πρωινού την αύρα. Δημιούργησα κάθε ξεφάντωμα, κάθε θρίαμβο, κάθε δράμα. Προσπάθησα ν’ ανακαλύψω νέα άνθη, νέα αστέρια, νέα σάρκα, νέες διαλέκτους. Πίστεψα πως υπερφυσικές δυνάμεις θα αποκτούσα. Α, καλά! Θα πρέπει να θάψω την φαντασία και τις αναμνήσεις μου! Η ωραία δόξα του καλλιτέχνη και του παραμυθά πάει περίπατο!

Εγώ! Εγώ που ονόμασα τον εαυτό μου μάγο ή άγγελο, χωρίς ηθικούς φραγμούς, επέστρεψα στο χώμα αποζητώντας μια σθεναρή πραγματικότητα να υιοθετήσω! Χωριάτη!

Εξαπατήθηκα; Μπορεί η φιλανθρωπία να είναι η αδελφή του θανάτου για με;

Εν τάχη θα ζητήσω συγχώρεση επειδή ανατράφηκα με ψέματα. Και τώρα ας πηγαίνουμε.

Μα ούτε ένα χέρι φιλικό. Και που να ψάξω βοήθεια;

Αλήθεια, η νέα ώρα είναι το λιγότερο άτεγκτη.

Για αυτό μπορώ να πω ότι η νίκη κερδίσθηκε: ο τριγμός των οδόντων, το σύριγμα της φωτιάς, οι στεναγμοί της μόλυνσης μετριάζονται. Κάθε ανόητη μνήμη μου εξασθενίζει. Οι τελευταίες μου απογοητεύσεις απομακρύνονται - ζήλια των ζητιάνων, των ληστών, των νεκρόφιλων, του κάθε είδους υπανάπτυκτων - καταραμένοι, εάν επρόκειτο να πάρω εκδίκηση!

Κάποιος οφείλει να είναι απόλυτα σύγχρονος.

Κανένα άσμα ασμάτων: κράτησε το κερδισμένο έδαφος. Δύσκολη νύχτα! Το ξεραμένο αίμα καπνίζει στο πρόσωπο μου, και τίποτα δεν άφησα πίσω μου παρ’ εκτός του φριχτού τούτου χαμόδεντρου!… Οι πνευματικές μάχες είναι τόσο βάναυσες όσο και των ανθρώπων ο πόλεμος: αλλά το όραμα της δικαιοσύνης είναι μόνο θέλημα Θεού.

Και στο μεταξύ, τούτη είναι η παραμονή. Ας καλωσορίσουμε κάθε εισροή ζωτικότητας και αληθινής ευαισθησίας. Και την αυγή, οπλισμένοι με φλογερή υπομονή σε μεγαλοπρεπείς πόλεις θα εισέλθουμε.

Γιατί μίλησα για ένα χέρι φιλικό; Ένα μεγάλο μου πλεονέκτημα είναι ότι τώρα μπορώ να γελώ με τους παλιούς ψευδείς μου έρωτες, και να ντροπιάζω εκείνα τ’ άτιμα ζευγάρια - εκεί πίσω αντίκρισα την κόλαση κάθε γυναίκας- και θα’ ναι θεμιτό τώρα να κατέχω την αλήθεια μέσα σ’ ένα σώμα και μια ψυχή.


Απόσπασμα από: Μια Εποχή Στην Κόλαση - Αρθούρος Ρεμπώ

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Αν τα Εξάρχεια ήταν λιμάνι...


Αν τα Εξάρχεια ήταν λιμάνι
θα 'χα πνιγεί, θα 'χα πεθάνει
θα 'ταν το σπίτι μου ένα πλοίο
στην άγρια νύχτα και στο κρύο

Αν τα Εξάρχεια ήταν λιμάνι
θα τους τιμούσα μ' ένα στεφάνι
χαμένους έρωτες, φίλους και ξένους
συντρόφους έγκλειστους και ξεχασμένους

Αν τα Εξάρχεια ήταν λιμάνι
το φόβο θα 'βλεπα πρώτη να φτάνει
θα 'χαν τα χείλια σου γλύκα κι αλμύρα
τώρα έχει η γεύση μου δάκρυα και μπύρα

Γλάρους θα είχε για περιστέρια
φωτιές στην άμμο τα καλοκαίρια
δε θα 'χε αφίσες για συναυλίες
μα για αγνοούμενους κι εγκληματίες

Αν τα Εξάρχεια ήταν λιμάνι
όλα θα μοιάζαν με πλεκτάνη
θα 'ταν ο Κάβουρας ψαροταβέρνα
μη κλαις για μένα, μονάχα κέρνα

Για όσους χαθήκαν στη πλατεία
έφταιγε πάντα η τρικυμία
ξέχνα εμένα με το καιρό
πες ότι έπεσα μες στο νερό

Μουσική: Αρλέτα
Στίχοι: Sunny Μπαλτζή


Στο παραπάνω τραγούδι θα ήθελα να προσθέσω ένα μικρό στιχάκι, για τα Εξάρχεια που τόσο αγαπάω...

"Αν τα Εξάρχεια ήταν λιμάνι... Θα ήταν το λιμάνι μου."


Πηγή στίχων: Myspace

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Nick Drake - Day Is Done


When the day is done
Down to earth then sinks the sun
Along with everything that was lost and won
When the day is done

When the day is done
Hope so much your race will be all run
Then you find you jumped the gun
Have to go back where you begun
When the day is done

When the night is cold
Some get by but some get old
Just to show life’s not made of gold
When the night is cold

When the bird has flown
Got no-one to call your own
Got no place to call your home
When the bird has flown

When the game’s been fought
Newspaper blown accross the court
Lost much sooner than you would have thought
Now the game’s been fought

When the party’s through
Seems so very sad for you
Didn’t do the things you meant to do
Now there’s no time to start anew
Now the party’s through

When the day is done
Down to earth then sinks the sun
Along with everything that was lost and won
When the day is done

[ Ακούστε το, ΕΔΩ! ]

The Black Heart Procession - A Cry For Love


Love not our love

Love isn't supposed to be this way
Love is a poison ring
And love has poured you drinks
Now love waits for you to sleep

Don't lend it to a friend
'Cause you may never see that friend again
But don't bother with a cover
'Cause love can pick out the fakes

But that's not our love
Not our love, not our love
This crime of love, love

Don't you see this crime of love

Love isn't supposed to be this way
Love will sting and love will burn
Love will steal all you've learned
Yes, it will but not our love

Sometimes in your back
And sometimes in your arms
You 'll never know
It's a double edged sword

Don't you bother with a cover
'Cause in a crowd love can pick out the fakes

But that's not our love
Not our love, not our love
Not our love

Love

[ Ακούστε το, ΕΔΩ! ]

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Ο Τρελός (Μαρία Πολυδούρη)

Ένας τρελός καθότανε στην είσοδο
τη νύχτα απόψε και μιλούσε,
μιλούσε βιαστικά κι όταν απόσταινε
κάποτε, σκαφτικά χαμογελούσε.

Μιλούσε για τη γνώση, την ονόμαζε
την πρώτη αδυναμία των ανθρώπων.
«Μα θα μιλήσω απόψε κι ας με δέσουνε,
ξέρω τα μυστικά των άγιων τόπων!

»Ξέρω όλο μυστικά και γύρω μου άφοβα
θα τα βροντοφωνήσω πάλι.
Α, ήμουν τρελός τόσον καιρό που σώπαινα
κι αυτά μου 'χουν βαρύνει το κεφάλι.

»Φίλε μου να 'σαι απλώς πολυλογάς
χωρίς ουσία, θα 'σαι βάρος.
Φρόντιζε να 'σαι ο πιο επικίνδυνος
και μόνος σου να παίρνεις θάρρος.

»Να 'χεις καρδιά κι όλο να ευφραίνεται
με αίσθημα και φιλοτιμία,
είναι... να καρτεράς το θάνατο
και να 'ρθει μία λιποθυμία.

»Είδες ο φουκαράς ο τζίτζικας
ψόφησε εχτές από ειλικρίνεια.
Τα λέγε αληθινά κ επίμονα
και εμείς τα παίρναμε για γκρίνια.

»Στο τέλος έσκασε από ευγένεια
κ' επίσημα κυλίστηκε στο χώμα...
Α φαύλοι, δε θα μου το κλείσετε
ποτέ τ' αχρείο μου το στόμα!»

Και τα 'λεγε τόσο ήρεμα
τόσο γλυκά η ματιά του εφωτοβόλει,
γελούσε ξαφνικά κ' έτσι χαρούμενα
σα να 'ταν η καρδιά του περιβόλι!

Στίχοι:
Μαρία Πολυδούρη

Photobucket

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Το Όνειρο (Sylvia Plath)

«Χθες βράδυ», είπε, «κοιμήθηκα μια χαρά
αν εξαιρέσεις δυο αλλόκοτα όνειρα
που ήρθαν λίγο πριν αλλάξει ο καιρός
όταν σηκώθηκα κι άνοιξα όλα
τα πατζούρια, για να μπει στα δωμάτια
ο ζεστός πουπουλένιος άνεμος με το υγρό του φτέρωμα.

Στο πρώτο όνειρο οδηγούσα
κατεβαίνοντας τα σκότη, μέσα σε μια μαύρη νεκροφόρα
με πολλούς ανθρώπους, ώσπου τράκαρα
σ' ένα φως κι αμέσως μια γυναίκα
μαινόμενη μας ακολούθησε κι όρμησε καταπάνω μας
να σταματήσει το αυτοκίνητό μας.

Κραυγάζοντας ήρθε στο νησί
Που είχαμε σταματήσει και με μια βλαστήμια
απαίτησε να πληρώσω πρόστιμο
επειδή φέρθηκα σαν αγροίκος επιδρομέας
και κατέστρεψα όλο το αόρατο
εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού του Σύμπαντος.

Άκουσα τότε πίσω μου μια φωνή
να με ειδοποιεί να της κρατήσω το χέρι
και να τη φιλήσω στο στόμα γιατί
μ' αγαπούσε κι αν την αγκάλιαζα με θάρρος
θα γλίτωνα όλη την ποινή.
'Ξέρω, ξέρω' είπα στο φίλο μου.

Παρόλα αυτά περίμενα να μου βάλει πρόστιμο
και πήρα της γυναίκας το λαμπερό ένταλμα
(καθώς εκείνη ξέπλενε τη διαδρομή με δάκρυα),
μετά οδήγησα να 'ρθω σε σένα πάνω στον άνεμο.
Δεν σου λέω για τον εφιάλτη που μου συνέβη στην Κίνα.»

Στίχοι: Sylvia Plath
Απόδοση από τα αγγλικά: Κλεοπάτρα Λυμπέρη

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Nirvana - Lithium

I'm so happy 'cause today
I found my friends
They're in my head
I'm so ugly, that's okay
'Cause so are you
Broke our mirrors
Sunday morning is everyday
For all I care
And I'm not scared
Light my candles, in a daze
'Cause I've found God

Yeah yeah yeah yeah
Yeah yeah yeah yeah
Yeah yeah yeah yeah
Yeah

I'm so lonely, that's ok
I shaved my head
And I'm not sad
And just maybe
I'm to blame for all I've heard
I'm not sure
I'm so excited
I can't wait to meet you there
And I don't care
I'm so horny, that's okay
My will is good

Yeah yeah yeah yeah
Yeah yeah yeah yeah
Yeah yeah yeah yeah
Yeah

I like it I'm not gonna crack
I miss you I'm not gonna crack
I love you I'm not gonna crack
I killed you I'm not gonna crack

I like it I'm not gonna crack
I miss you I'm not gonna crack
I love you I'm not gonna crack
I killed you I'm not gonna crack

I'm so happy 'cause today
I found my friends
They're in my head
I'm so ugly, but that's okay
'Cause so are you
Broke our mirrors
Sunday morning is everyday
For all I care
And I'm not scared
Light my candles in a daze
'Cause I've found god

Yeah yeah yeah yeah
Yeah yeah yeah yeah
Yeah yeah yeah yeah
Yeah

I like it I'm not gonna crack
I miss you I'm not gonna crack
I love you I'm not gonna crack
I killed you I'm not gonna crack

I like it I'm not gonna crack
I miss you I'm not gonna crack
I love you I'm not gonna crack
I killed you I'm not gonna crack

Στίχοι: Kurt Cobain
Μουσική: Nirvana



Σήμερα, είπα να ξαναθυμηθώ ένα υπέροχο τραγούδι κι ένα από τα μεγαλύτερα εφηβικά (...κι όχι μονό...) πρότυπα μου.
Απολαύστε το! :)

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Tindersticks - Dying Slowly

I've got memories
I keep them away from me
They won't behave
Won't be what I want them to be

I've seen it all and it's all done
I've been with everyone and no one

So many squandered moments
So much wasted time
So busy chasing dreams
I left myself behind

I've seen it all and it's all done
I've been with everyone and no one

So this dying slowly
It seemed better than shooting myself
This dying slowly
It seemed better than shooting myself

These worms, darling
They're nibbling away at me
They go at it when I'm sleeping
Won't let me get to my feet

I've seen it all and it's all done
I've been with everyone and no one

So this dying slowly
It seemed better than shooting myself
This dying slowly
It seemed better than shooting

If I could find the words to explain this feeling
I would shout them out
If I could find out all this, what's inside me
I would shout it out

So this dying slowly
It seemed better than shooting myself
This dying slowly
It seemed better than shouting it out

I make some coffee
Pull on that new pair of pants
I can get so far off
The feeling just falls away

I've seen it all and it's all done
I've been with everyone and no one

I'm just tired, baby
I just need to lay down
I'm just tired, darling
I just need to lay down

I'm just tired, baby
I just need to lay down
I'm just tired, darling
I just need to lay down
I'm just tired, darling

Στίχοι: Stuart A. Staples
Μουσική: Tindersticks


Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Η Τέχνη της Ζωγραφικής


Η ζωγραφική είναι η τέχνη της παραγωγής ή αναπαράστασης μίας πραγματικής ή φανταστικής εικόνας, μέσω προσωπικής εργασίας, με την βοήθεια φυσικών η ηλεκτρονικών μέσων.

Η ζωγραφική έχει την ιδιαιτερότητα να εκφράζει ο καλλιτέχνης τον εσωτερικό του κόσμο με τον τρόπο που αυτός νομίζει πιο προσιτό στα πρότυπα που έχει μέσα του για την πραγματικότητα. Δεν σημαίνει βέβαια αυτό πώς πρέπει να νοείται πάντα η εικόνα που καταγράφετε στον αντικείμενο που φιλοτεχνεί πώς είναι ακριβώς αυτό που θέλει να πει. .Όσο το ότι η ατμόσφαιρα που διαγράφετε να είναι το δυνατόν πιο πειστική σε αυτό που νοιώθει. Τα χρώματα , τα σχέδια και το φώς είναι κάτι πολύ σημαντικό και βασικό στο να προσεγγίξει κάποιος την καλλιτεχνική ψυχή του ατόμου. Άλλωστε, η δημιουργικότητα παίζει τον βασικότερο ρόλο και έχει κατ’ εξοχήν την πρώτη και κύρια θέση σε κάθε δημιουργό.

Τα παλαιότερα γνωστά έργα ζωγραφικής ανακαλύφθηκαν από σπηλαιολόγους στο Γκροτ Σωβέ (Γαλλικά: Chauvet) στην Γαλλία το 1994. Οι ζωγραφιές αυτές, που απεικονίζουν ζώα και κυνηγούς θεωρούνται από ορισμένους παλαιοντολόγους, ότι είναι περίπου 32.000 ετών. Είναι χρωματισμένα με κόκκινη ώχρα και μαύρο.


[Φωτογραφία: Ζωγραφισμένα κεφάλια αλόγων από το σπήλαιο Σωβέ]

Για να ζωγραφίσει κάποιος χρησιμοποιεί μέσα δημιουργίας σχημάτων και χρωμάτων, όπως το πινέλο, η γραφίδα, το μολύβι κλπ, πάνω σε υλικά που θέλει να περιέχουν το τελικό αποτέλεσμα, όπως χαρτί, ύφασμα, κλπ για ζωγραφική με φυσικά μέσα ή ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και τα περιφερειακά του όπως το ποντίκι και η πινακίδα σχεδίασης (drawing pad) για ηλεκτρονική ζωγραφική.

Βασικά (ή πρωτογενή) χρώματα είναι αυτά τα οποία όταν συνδυαστούν μεταξύ τους μπορούν να παράγουν όλα τους δυνατούς χρωματισμούς. Τα χρώματα που προκύπτουν από τον συνδυασμό των βασικών λέγονται δευτερογενή. Για την περιγραφή των χρωμάτων χρησιμοποιούμε τα χρωματικά μοντέλα. Κάθε ένα από αυτά χρησιμοποιεί κάποια βασικά χρώματα και μία μέθοδο για την περιγραφή των χρωματικών αντιλήψεων που μπορεί να έχουμε.

Αναγεννησιακή τέχνη

Με τον όρο Αναγεννησιακή τέχνη αναφερόμαστε στην καλλιτεχνική παραγωγή κατά την ιστορική περίοδο της Αναγέννησης. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ήταν η ανανέωση των θεμάτων και της αισθητικής στην Ευρώπη. Η καλλιτεχνική παραγωγή την περίοδο αυτή είναι δύσκολο να οριοθετηθεί χρονικά, ωστόσο θεωρούμε πως ξεκίνησε στην Ιταλία τον 15ο αιώνα και διαδόθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη, με διαφορετικούς όμως ρυθμούς και σε διαφορετικό βαθμό ανάλογα με την γεωγραφική περιοχή. Τον 16ο αιώνα έφθασε σε πολλές χώρες στο απόγειό της.

Η Αναγεννησιακή τέχνη δεν χαρακτηρίστηκε από μια επιστροφή στο παρελθόν, αντίθετα, οι νέες τεχνικές σε συνδυασμό με το νέο πολιτικό, κοινωνικό και επιστημονικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε εκείνη την εποχή, επέτρεψαν στους καλλιτέχνες να καινοτομήσουν. Επιπλέον, για πρώτη φορά, η τέχνη έγινε ιδιωτική, με την έννοια πως δεν διαμορφωνόταν από τη θρησκευτική ή πολιτική εξουσία, αλλά αποτελούσε προϊόν αποκλειστικά των ίδιων των καλλιτεχνών.

Νέες τεχνικές

Η αναγεννησιακή τέχνη ωφελήθηκε σημαντικά από την ανάπτυξη των επιστημών. Η εμφάνιση νέων τεχνικών, όπως για παράδειγμα η χρήση του λαδιού στην ζωγραφική, διευρύνει τις δυνατότητες των καλλιτεχνών. Η περίφημη Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι είναι αποτέλεσμα της τεχνικής του sfumato. Επιπλέον η τυπογραφία στα μέσα του 15ου αιώνα καθώς επίσης και οι νέες τεχνικές χάραξης (ξυλογραφία) επιτρέπουν την αναπαραγωγή και εξάπλωση των καλλιτεχνικών έργων σε όλη την Ευρώπη.


Πηγή: Βικιπαίδεια - Blog

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Nick Cave & PJ Harvey - Henry Lee


Get down, get down, little Henry Lee
And stay all night with me
You won't find a girl in this damn world
That will compare with me
And the wind did howl and the wind did blow
La la la la la
La la la la lee
A little bird lit down on Henry Lee
I can't get down and I won't get down
And stay all night with thee
For the girl I have in that merry green land
I love far better than thee
And the wind did howl and the wind did blow
La la la la la
La la la la lee
A little bird lit down on Henry Lee
She leaned herself against a fence
Just for a kiss or two
And with a little pen-knife held in her hand
She plugged him through and through
And the wind did roar and the wind did moan
La la la la la
La la la la lee
A little bird lit down on Henry Lee
Come take him by his lilly-white hands
Come take him by his feet
And throw him in this deep deep well
Which is more than one hundred feet
And the wind did howl and the wind did blow
La la la la la
La la la la lee
A little bird lit down on Henry Lee
Lie there, lie there, little Henry Lee
Till the flesh drops from your bones
For the girl you have in that merry green land
Can wait forever for you to come home
And the wind did howl and the wind did moan
La la la la la
La la la la lee
A little bird lit down on Henry Lee

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Θύμα νέας «ζαρντινιέρας»;



Η υπόθεση του 27χρονου, Νίκου Κατσαρού, έρχεται να προστεθεί στις περιπτώσεις που γεννούν ερωτήματα γύρω από τα όρια της αστυνομικής δράσης. Ο νεαρός βοηθός φωτογράφου «πλήρωσε» με ένα σπασμένο πλευρό και μία τρύπα στον πνεύμονα το γεγονός ότι βρέθηκε στα Εξάρχεια το βράδυ της 5ης Σεπτεμβρίου.

Το χρονικό της υπόθεσης:



Τη νύχτα της Πέμπτης, το κλίμα στα Εξάρχεια ήταν ιδιαίτερα τεταμένο, ύστερα από εφόρμηση αστυνομικών, κυρίως της Ομάδας Δ, στην περιοχή. Αφορμή αποτέλεσε η επιχείρηση σύλληψης νεαρού που φέρεται να έκανε graffiti σε ένα τοίχο.



Όπως και να έχει, τα επεισόδια που ακολούθησαν, και μάλιστα κοντά στο σημείο όπου είχε δολοφονηθεί ο 15χρονος μαθητής, Αλέξης Γρηγορόπουλος, αφενός είναι αναντίστοιχα της σημασίας του «παραπτώματος», αφετέρου φαίνεται ότι αποκτούν συμβολική σημασία για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.

Ειδικότερα για το Νίκο Κατσαρό, η ιστορία μεταφέρεται πλέον στη δικαιοσύνη.

Η νομική «ματιά»



Στα δικαστήρια, ο 27χρονος θα ανακινήσει στη μνήμη του τον αιφνίδιο ξυλοδαρμό του, αναλογιζόμενος ότι από τη μία στιγμή στην άλλη επλήγη αναίτια η ψυχολογική και σωματική του ακεραιότητα, από αστυνομικούς οι οποίοι προφανώς έχουν παρερμηνεύσει το ρόλο τους στην ελληνική κοινωνία.

«Βρέθηκα στο νοσοκομείο από το πουθενά»



Πηγή: www.tvxs.gr

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Εμένα οι φίλοι μου (Κατερίνα Γώγου)

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
πού κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών

Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μέτς.

Κάνουν ότι λάχει.

Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών

φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμους

διερμηνείς σε καμπαρέ τής Ζήνωνος

επαγγελματίες επαναστάτες

παλιά τούς στρίμωξαν και τα κατέβασαν

τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν

αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.

'Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα

στις ταράτσες παλιών σπιτιών

Εξάρχεια Βικτώρια Κουκάκι Γκύζη.

πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια

μανταλάκια

τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνια

σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες

απειλητικές σιωπές κολπίτιδες

ερωτεύονται ομοφυλόφιλους

τριχομονάδες καθυστέρηση

το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο

σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.

Κάνουν ό,τι λάχει.

Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου

γιατί δεν τούς αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.

"Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα

γιατί τούς ρημάξατε το κόκκινο

γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα

γιατί ή δική σας μόνο για γλείψιμο κάνει.

Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα

στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.

Οι φίλοι μου.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Bauhaus: Οι σκοτεινοί πρίγκιπες...


Όταν οι πόλεις φλέγονται υπάρχουν κάποιοι που το ευχαριστιούνται και αυτοί δεν είναι οι πυρομανείς, αλλά οι δανδήδες. Οι πυρομανείς είναι αυτοί που θέτουν τη φωτιά, οι δανδήδες είναι αυτοί οι οποίοι χαμογελούν, ξέροντας ότι λογικό είναι που έφτασαν τα πράγματα στο καθαρτήριο πυρ. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν τους ενδιαφέρει αν θα γίνουν και οι ίδιοι βορά του. Έτσι, όταν τελείωσε το glam κάπου το 1974 και ήρθε η λαίλαπα του punk στην Αγγλία, υπήρχαν κάποιοι που περίμεναν. Μπολιάζονταν μεν από τις επιταγές του σκληρού ήχου, αλλά τα μυαλό τους ήταν σε πιο ηδυπαθείς ημέρες.

Όταν το 1979 φτιάχτηκαν οι Bauhaus 1919 (ολοκληρωτική δηλαδή αναφορά στο γερμανικό αρχιτεκτονικό κίνημα), οι πρώτες κιθάρες του punk είχαν σιγήσει και λίγο-πολύ όλοι είχαν την απορία για το πού θα πάνε τα πράγματα μετά το μεγάλο bang. Οι κατεστραμμένες κιθάρες θα μπορούσε να είναι η ταμπέλα που έβαλε έξω από το κατάστημα του ο Daniel Ash, κιθαρίστας της μπάντας, και τα πετάλια τα οποία χρησιμοποιούσε εισήγαγαν για πρώτη φορά τη λέξη «πριόνι» αναφορικά με τον ήχο που μπορεί να βγάλει το εξάχορδο όργανο. Ο μόνος ο οποίος εκείνη την εποχή έπαιζε στο ίδιο τεραίν με τον Ash βρισκόταν εκατοντάδες μίλια μακριά - μιλάμε φυσικά για τον Roland S. Howard των Birthday Party. Ενώ όμως οι τελευταίοι αντλούσαν τις πηγές τους από την αμερικάνικη ήπειρο, οι Bauhaus επέλεξαν μια καθαρόαιμη αγγλική προσέγγιση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυο διασκευές που τους έκαναν γνωστούς ήταν το "Ziggy Stardust" (#15 στα charts) του δαιμόνιου προπάτορα τους David Bowie και το "Telegram Sam" των T-Rex (δεν βγήκε ως single, αλλά έμαθε σε πολλούς την αυθεντική εκτέλεση). Ναι! Σκληροπυρηνικό και νευρωτικό glam rock. Εξάλλου, όταν ήταν στο απόγειο του το συγκεκριμένο είδος, οι Peter Murphy (γεννηθείς το 1957), Daniel Ash (1957), David Haskins (1957) και Kevin Haskins (1960) αυτό ρούφηξαν ως νεανική μπροσούρα ήχου. Όταν μετά ήρθε το punk ενθουσιάστηκαν, αλλά στα χρωμοσώματα υπήρχε ήδη η εικόνα του παράλληλου με τον ήχο performing πολύ περισσότερο από τα μηδενιστικά υφάσματα και στιλ του punkhead.

Η φωνή του Murphy, φτάνοντας ενίοτε, η αλήθεια είναι, στα επίπεδα αυτοπαρωδίας, έφερνε στο νου ανδρόγυνο ηθοποιό καμπαρέ του μεταπολεμικού Βερολίνου (που τώρα πια όμως ήταν κλεισμένο σε bunker αντιπυρηνικής προστασίας), ο οποίος τραγουδούσε οπερέτες με πατίνα από προθανάτιους ρόγχους για να διασκεδάσει πύρκαυλους στρατιωτικούς και ξεπεσμένες πόρνες. Ακούγεται ηρωικό, αλλά ήταν πολύ απλά ένας ρόλος. Κροταλίζοντα και υψίφωνα φωνητικά με τάσεις μεγαλείου και (πάρα πολύ) Bowie. Οι κιθάρες του Ash έχτιζαν έξυπνους τοίχους ήχου και, πράγματι, ο κιθαρίστας αυτός απέδειξε πολλές φορές ότι, εκτός από καλός οργανοπαίχτης, ήταν και καλός ενορχηστρωτής, ακόμα και αργότερα όταν σχημάτισε με την rhythm section των Bauhaus τους σαφέστατα πιο ρυθμικούς Love & Rockets (με αμερικάνικες καταβολές και βλέψεις). Τα αδέλφια Haskins στο μπάσο και στα τύμπανα ήταν στυλοβάτες χωρίς πολλά μπιζού, μα σίγουρα σταθεροί και στιβαροί. Έτσι έδιναν τη δυνατότητα - στα live ειδικότερα - στον Ash να ακροβατεί μεταξύ θορύβου και Roy Orbison (μεγάλη του αγάπη όπως έχει εξομολογηθεί) και στον Murphy να κινείται με το λιπόσαρκο - και ενίοτε γυμνό από τη μέση και πάνω σώμα του - σε όλο το εύρος της σκηνής. Σαν μαριονέτα που μόλις είχε κηρύξει ανταρσία απέναντι στο χειριστή της. Η ζωντανή τους εμφάνιση στην Αθήνα το 1983 ήταν κάτι παραπάνω από καθηλωτική. Μόλις ένα χρόνο μετά από όταν το κτήνος των Birthday Party είχε προσγειωθεί στο γήπεδο του Σπόρτινγκ, στον ίδιο ακριβώς χώρο η αγγλική τετράδα μας είχε αφήσει άναυδους με την απόλυτη και μανιακή performance της. Ακόμα και με τον πτωχό φωτισμό που είχε η παραγωγή on stage, ο Murphy είχε κινηθεί με έναν τρόπο ώστε μόνο αν διασταύρωνες την Ρίτα Χέηγουωρθ με τον Μεφιστοφελή θα μπορούσες να έχεις τέτοιο έμβρυο. Οι υπόλοιποι απλά παρήγαγαν κόλαση.

Photobucket

Αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που οι Bauhaus είχαν συμπαθούντες από τελείως διαφορετικούς χώρους. Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ φανατικός της dark και gothic αισθητικής, όμως οι τέσσερις από το Νορθχάμπτον είχαν μια κανιβαλίζουσα διάθεση περί του rock ‘n’ roll που με εξίταρε. Οι Bauhaus ικανοποιούσαν με τον ίδιο τρόπο και τον ηδυπαθή δανδή, και τον ναρκισσιστή σκοτεινό γόνο μεσοαστικής οικογένειας (όχι βορείων) προαστίων, και τον «με το μαχαίρι στα δόντια» μετα-punk σκαφτιά δίσκων, και τους πρώιμους urban cowboys και τις «δεν δίνω δεκάρα για το σεξ παρά μόνο θέλω να σκοτώσω τη μάνα μου» θηλυκές σκοτεινές υπάρξεις οι οποίες λυμαίνονταν τις πόλεις. Στοιχεία και άγκυρες για προσομοίωση υπήρχαν σε όλη της διάρκεια της σύντομης καριέρας τους. Φυσικά και δεν κράτησε το κόλπο πολύ: 1979-1985. Δεν γινόταν να μην συγκρουστούν οι Murphy και Ash. Ο καθένας τους νόμιζε ότι σε αυτόν οφείλεται αυτός ο «στο τσακ να γκρεμοτσακιστεί» ήχος της μπάντας. Αμφότεροι, και ειδικότερα ο Murphy, διαπίστωσαν κατόπιν πόσο λάθος έκαναν να μην καταλάβουν το αιώνιο αλλά τόσο παραγνωρισμένο «η ισχύς εν τη ενώσει»...

Photobucket

Ο Peter Murphy πάντοτε θα παραμένει γνωστός σαν ο τραγουδιστής των Bauhaus. Το συγκρότημα από το Northampton της Αγγλίας θεωρείται από πολλούς σαν πνευματικός πατέρας του goth rock...

Πηγή: www.avopolis.gr - Προσωπικές γνώσεις

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Νερωμένο Κρασί (Ιωάννης Πολέμης)

Ό,τι κι αν είχε το 'χασε: γυναίκα, βιός, παιδιά του,
τίποτε δεν τ' απόμεινε στερνή παρηγοριά.
Πέταξ' η έννοια από το νου κι η ελπίδα απ' την καρδιά του
κι η υπομονή εμαρμάρωσε στα στήθη του βαριά.

Όπως τα λείψανα περνούν, περνάει αργά ο καιρός του
και ζει, δίχως ο δύστυχος να ξέρει το γιατί.
Μες στην ταβέρνα ολημερίς με το ποτήρι εμπρός του
του κάκου εκεί κι ανώφελα τη λησμονιά ζητεί.

«Καταραμένε κάπελα και κλέφτη ταβερνιάρη,
τι το νερώνεις το κρασί, και πίνω απ' το ξανθό,
και πίνω κι απ' το κόκκινο κι από το γιοματάρι
κι απ' το σώσμα το τραχύ, πίνω και δε μεθώ;

Δεν ήρθα για ξεφάντωμα μήτε για πανηγύρι,
ήρθα να βρω τη λησμονιά στο θάνατο κοντά...»
Κι ο κάπελας, γεμίζοντας και πάλι το ποτήρι,
με θλιβερό περίγελο στα λόγια του απαντά:

«Τι φταίω εγώ αν τα δάκρυα, που απελπισμένος χύνεις,
πέφτουν μες στο ποτήρι σου, σταλαγματιές θολές,
και το νερώνουν το κρασί κι αδύνατο το πίνεις;
Τι φταίω εγώ κι αν δεν μεθάς, τι φταίω εγώ κι αν κλαίς;»

Στίχοι: Ιωάννης Πολέμης

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Ελεύθερος ο Θοδωρής Ηλιόπουλος


Αποφυλακίζεται με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, μοναδικός προσωρινά κρατούμενος, μέχρι σήμερα, από τους κατηγορούμενους για τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας τον περασμένο Δεκέμβριο.

Με το βούλευμά του το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών αντικαθιστά την προσωρινή κράτηση του Ηλιόπουλου με τους περιοριστικούς όρους της υποχρεωτικής εμφάνισης κάθε 15 ημέρες σε Αστυνομικό Τμήμα και της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.

Ο νεαρός, που αντιμετωπίζει τρεις κακουργηματικές και δύο πλημμεληματικές κατηγορίες, ξεκίνησε απεργία πείνας πριν από 49 μέρες και πλέον νοσηλεύεται λόγω της επιδεινωμένης κατάστασης της υγείας του στο νοσοκομείο «Σωτηρία».

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Η ΕΛ.ΑΣ σε ρόλο νέας "Ζαρντινιέρας"...


Ένας νεαρός, θύμα της κρατικής καταστολής, ο οποίος έκανε το «λάθος» να θέλει να κάνει βόλτα, βράδυ, στο κέντρο της πόλης, νοσηλεύεται τραυματισμένος με τρύπα στον πνεύμονα, από πλευρό που καρφώθηκε στο σημείο και έσπασε από τα χτυπήματα των μπάτσων με κλωτσιές, γροθιές και γκλομπιές.

Περίπου 28 ημέρες πριν τις εκλογές, δημόσια ομάδα τρομοκρατών της ελληνικής δημοκρατίας, υπηρετούντες στην νεοσύστατη μηχανοκίνητη ομάδα «Δ», αποφάσισαν να εκμεταλλευθούν το θόρυβο της εκλογικής εμποροπανήγυρης, για να καλύψουν άλλο ένα από τα καθημερινά «κατορθώματα» τους. Σε μαζική εισβολή που πραγματοποίησαν στα Εξάρχεια τα ξημερώματα της Παρασκευής, με αφορμή την προσπάθεια σύλληψης νεαρού που κατηγορείται ότι έκανε graffiti σε τοίχο, εξαπέλυσαν σαρωτικό πέρασμα στα Εξάρχεια, με έμφαση στο σημείο όπου πριν 9 μήνες συνάδελφος τους δολοφόνησε τον 15χρονο μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο κι επιτέθηκαν με ασφυξιογόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και γκλομπς στον κόσμο που περπατούσε ή κάθονταν στα καφέ της περιοχής.

Εφοδιασμένοι από τη Δημοκρατία με όπλα που προκαλούν, πόνο, ασφυξία και θάνατο επιτίθενται σε νεαρούς, συλλαμβάνουν στο σωρό 4 από αυτούς, τους ρίχνουν στο δρόμο, τους βρίζουν, τους ξυλοκοπούν, τους περνούν χειροπέδες, και συνεχίζουν να τους ξυλοκοπούν ξανά και ξανά μέχρι και τον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ, όπου βρίσκεται η υπηρεσία προστασίας πολιτεύματος. Το πολίτευμα που αντικατέστησε τη χούντα, όχι όμως και τις τακτικές της, τις οποίες εξέλιξε, επέκτεινε και αναβάθμισε νομικά και τεχνολογικά και γιορτάζει φέτος τα 35 του χρόνια. Μάλιστα για να αναδείξει την πραγματική ουσία του πολιτεύματος ένας τραμπούκος της "Δ" βγάζει το όπλο του, σημαδεύει και απειλεί να πυροβολήσει το συγκεντρωμένο κόσμο που διαμαρτύρεται, σύμφωνα με μαρτυρίες.

Στον 6ο της ΓΑΔΑ συνειδητοποιώντας τη σοβαρότητα των τραυμάτων που δεν κρύβονται στα σώματα των συλληφθέντων, πριν αναγκαστούν να τους μεταφέρουν στο νοσοκομείο και προκειμένου να καλύψουν/δικαιολογήσουν τις πράξεις των συναδέλφων τους, χρεώνουν τους συλληφθέντες, χωρίς καμία απολύτως απόδειξη, με κακουργήματα και συνοδευτικά πλημμελήματα για κατοχή εκρηκτικών, πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών και αντίσταση κατά της αρχής, παρά τις κάθετα αντίθετες μαρτυρίες όσων είδαν τι πραγματικά έγινε.

Το ίδιο άλλωστε είχε συμβεί και Θεσσαλονίκη στην υπόθεση της «ζαρντινιέρας» με τον άγριο ξυλοδαρμό του φοιτητή από την Κύπρο αλλά και στη δολοφονία του Αλέξη. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, μαρτυρίες και αποδείξεις ανέδειξαν την πραγματικότητα της καθημερινής βαναυσότητας της δημοκρατίας μέσα από τις πράξεις των δημοσίων οργάνων της.

Πηγή: http://athens.indymedia.org/?lang=el

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

The Cure - Burn

"Don't look don't look" the shadows breathe
Whispering me away from you
Don't wake at night to watch her sleep
You know that you will always lose
This trembling, adored, tousled bird mad girl

But every night i burn
Every night i call your name
Every night i burn
Every night i fall again

"Oh don't talk of love" the shadows purr
Murmuring me away from you
Don't talk of worlds that never were
The end is all that's ever true
There's nothing you can ever say
Nothing you can ever do

Still every night i burn
Every night i scream your name
Every night i burn
Every night the dream's the same

Every night i burn
Waiting for my only friend
Every night i burn
Waiting for the world to end

"Just paint your face" the shadows smile
Slipping me away from you
Oh it doesn't matter how you hide
Find you if we're wanting to
So slide back down and close your eyes
Sleep a while
You must be tired

But every night i burn
Every night i call your name
Every night i burn
Every night i fall again

Every night i burn
Scream the animal scream
Every night i burn
Dream the crow black dream

Dream the crow black dream
Dream the crow black dream
Dream the crow black dream
Dream the crow black dream

Στίχοι: Robert Smith
Μουσικη: The Cure

Ένα, από τα αγαπημένα μου κομμάτια των Cure, το οποίο είναι και soundtrack σε μια από τις ωραιότερες ταινίες το The Crow.
Ακούστε το ΕΔΩ!

Photobucket

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Οι κύκνοι το φθινόπωρο (Ν. Λαπαθιώτης)

Οι κύκνοι το φθινόπωρο ζητάνε τη χαρά τους
γιατί η χαρά τους πέταξε μαζί με τα' αγιοκαίρι...
Θα ζήσουν τάχα να τη βρουν, την άνοιξη; -Ποιος ξέρει;
...γιατί μπορεί και να χαθούν πριν βρούνε τη χαρά τους...
Απόψε την περίμεναν, σχεδόν όλο το βράδι,
ώσπου στο τέλος νύσταξαν κοιτώντας το σκοτάδι,
κι έγειραν και κοιμήθηκαν απάνω στα φτερά τους...

Στίχοι: Ναπολέων Λαπαθιώτης

Καλό φθινόπωρο!

Photobucket

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

Μεθύστε (Charles Baudelaire)

Πρέπει να 'σαι πάντα μεθυσμένος.
Εκεί είναι όλη η ιστορία: είναι το μοναδικό πρόβλημα.
Για να μη νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου
που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη,
πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα. Αλλά με τι;
Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει.
Αλλά μεθύστε.

Και αν μερικές φορές, στα σκαλιά ενός παλατιού,
στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού,
μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαράς σας,
ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλα ελαττωμένο η χαμένο,
ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
το κάθε τι που φεύγει, το κάθε τι που βογκά,
το κάθε τι που κυλά, το κάθε τι που τραγουδά,
ρωτήστε τι ώρα είναι,
και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
θα σας απαντήσουν:

- Είναι η ώρα να μεθύσετε!

Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή!

Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει.

Photobucket

Σαμάνος & Σαμανισμός


Τι είναι ο Σαμανισμός;
Μάγοι-γιατροί, προφήτες, σοφοί θεραπευτές...

Ο σαμανισμός γενικά συνδέεται με αυτόχθονες πληθυσμούς, ειδικότερα σε συνύπαρξη με ανιμιστικές ή τοτεμικές θρησκείες. Αυτή η συσχέτιση δεν είναι εντελώς ακριβής. Ο σαμανισμός μπορεί να ανιχνευτεί σε κάθε πολιτισμό, σε κάθε κοινωνία σε όλη την ιστορία. Μπορεί ακόμη να βρεθεί ως μια πρακτική που περιλαμβάνεται σε κάθε θρησκεία, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων θρησκειών του κόσμου.

Η λέξη «σαμάν» κατάγεται από τις φυλές Tungus της Σιβηρίας. Σύμφωνα με την κοινότερη αντίληψη, σαμάνος είναι το κάθε πρόσωπο, που λειτουργεί ως ένας μάγος-γιατρός, προφήτης, ή ένας σοφός θεραπευτής. Ενώ υπάρχουν σαμάνοι που κάποιες φορές γίνονται πολύ δύσκολα αντιληπτοί ως τέτοιοι μέσα στον πολιτισμό όπου βρίσκονται, υπάρχουν επίσης συχνά σαμάνοι που είναι πλήρως ενσωματωμένοι και καταξιωμένοι ως μέλη μιας κοινωνίας.

Η κάθε Ινδιάνικη φυλή έχει έναν Σαμανό, (όχι απαραίτητα άντρα, μπορεί να είναι και γυναίκα) τον λεγόμενο «άνθρωπο των Φαρμάκων», ο οποίος είναι κατά κάποιο τρόπο ο Σοφός της φυλής, ο Γιατρός, ο Πνευματικός Ηγέτης και ο Σύμβουλός της. Ο Σαμανός διδάσκει την τέχνη σε κάποιον που έχει επιλέξει από την φυλή τον οποίο θεωρεί άξιο και έτοιμο να λάβει την γνώση και ο οποίος θα είναι ο επόμενος Σαμανός της φυλής μετά τον θάνατο του Διδασκάλου του.

Αν και ο βασικός σκοπός του Σαμανού είναι να θεραπεύει τους ασθενείς της φυλής του και να συμβουλεύει για διάφορα θέματα, οι γνώσεις και οι δυνάμεις του δεν σταματούν εκεί. Μπορεί να επικοινωνήσει με τα πνεύματα των προγόνων, να δει το κοντινό μέλλον της φυλής, να προβλέψει τον καιρό του ερχόμενου έτους, να επηρεάσει τα καιρικά φαινόμενα, να εισέρχεται σε άλλες διαστάσεις ταξιδεύοντας αστρικά, είναι θηριομορφιστής, αστρολόγος, φυσιοδίφης, βοτανολόγος, φιλόσοφος, και γενικά η λίστα των γνώσεων και ικανοτήτων του είναι αρκετά μεγάλη, αλλά αυτό που είναι πάνω απ’ όλα, είναι ένας άνθρωπος απόλυτα εναρμονισμένος με την Φύση.

Ο σαμανισμός δεν είναι θρησκεία από μόνος του. Ενεργεί συχνά ακολουθώντας τα θρησκευτικά πιστεύω του πολιτισμού, μέσα στον οποίο ζει ο σαμάνος, ή τα συγκεκριμένα πιστεύω που έχει ο ίδιος ο σαμάνος. Ενώ ο σαμάνος προσφέρει πνευματική καθοδήγηση σε αυτούς που τη ζητούν, οι σαμανικές πρακτικές είναι περισσότερο για την πνευματική ανάπτυξη και τους στόχους του ιδίου. Στο βαθμό που οι άλλοι αντιλαμβάνονται, ο σαμάνος είναι γενικά ο θεραπευτής τους (φυσικά, πνευματικά, ή και τα δύο), αλλά αυτό είναι περισσότερο ένα «υποπροϊόν» του χαρίσματος που έχει ο σαμάνος. Ο σαμάνος εύχεται να εξελιχθεί και να γίνει ένα περισσότερο διαφωτισμένο άτομο, για το λόγο αυτό, ο σαμανισμός είναι μια «ατραπός του γίγνεσθαι» για το σαμάνο. Ο σαμανισμός είναι μια μυστικιστική διαδικασία.

Το κάλεσμα στο σαμανισμό συχνά ξεκινά με όνειρα θανάτου και αποσυναρμολόγησης. Αυτά τα όνειρα είναι κάπως τραυματικά για το άτομο. Αποτελούν επίσης την εισαγωγή, που προηγείται ενός ασυνήθιστου ονείρου. Για το σαμάνο υπάρχουν δύο είδη ονείρων. Συνηθισμένα όνειρα είναι τα κανονικά όνειρα στερημένα από νόημα, ή όπως τα περισσότερα όνειρα που έχουν οι άνθρωποι σε καθημερινή βάση. Το ασυνήθιστο όνειρο είναι αναμφισβήτητο όσον αφορά τη σπουδαιότητα του μηνύματός και του περιεχομένου του, καθώς και μιας αίσθησης επιτακτικότητας με την οποία η πληροφορία χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί με κάποιον τρόπο, που ο σαμάνος οφείλει να διακρίνει.

Ο σαμάνος χρησιμοποιεί ονειρικά μονοπάτια για να προσεγγίσει πληροφορίες. Σε πολλές περιπτώσεις ο σαμάνος ακόμη προκαλεί την ψυχή του να αφήσει το σώμα για να περπατήσει τα ψυχικά μονοπάτια και να αναζητήσει πληροφορίες. Αυτές οι δύο πρακτικές είναι σήμερα περισσότερο γνωστές ως συνειδητό ονείρεμα και αστρική προβολή. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι για το σαμάνο, τα συμβάντα σε ένα όνειρό του και τα ψυχικά μονοπάτια είναι τόσο πραγματικά, αν όχι περισσότερο, όπως και τα συμβάντα της φυσικής πραγματικότητας. Ένας άλλος τρόπος που χρησιμοποιείται από το σαμάνο για να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες, είναι μέσω της έκστασης. Έκσταση είναι η μετάβαση σε μια αλλαγμένη κατάσταση της συνείδησης. Η πιο κοινή μέθοδος για να επιτευχθεί μια αλλαγμένη κατάσταση συνείδησης είναι μέσα από τη χρήση ρυθμικής τυμπανοκρουσίας ή μέσα από ψαλμωδίες. Κάποιες σαμανικές τεχνικές ακόμη χρησιμοποιούν παραισθησιογόνες ουσίες ώστε να εισέλθουν σε μία άλλη κατάσταση. Κατά τη διάρκεια της έκστασης ο σαμάνος μπορεί να δει μια ασυνήθιστη πραγματικότητα και εκείνη τη στιγμή είναι πιθανό κάποια πνεύματα ή θεότητες να καταλάβουν το σώμα του σαμάνου και να τον βοηθήσουν.

Photobucket

Συνήθως η επόμενη μεγάλη δοκιμασία του σαμάνου είναι να μεταστοιχειώσει κάποιο δηλητήριο. Αυτό περιλαμβάνει την πρόσληψη δηλητηρίου στο σώμα και έπειτα την μετάλλαξή του σε κάποια αβλαβή ουσία. Αν ο σαμάνος αποτύχει, μπορεί να πεθάνει. Αυτή η δοκιμασία μπορεί ακόμη να συμβεί στα ψυχικά μονοπάτια, καθώς ο ονειρικός και ο ψυχικός κόσμος είναι εξίσου πραγματικοί για το σαμάνο. Αν ο σαμάνος αποτύχει, αυτή η δοκιμασία μπορεί να μην αποβεί με φυσικό τρόπο μοιραία στο ψυχικό πεδίο, αλλά το άτομο θεωρείται τότε πολύ αδύναμο για να γίνει ένας αληθινός σαμάνος.

Οι σαμάνοι εργάζονται σε συνεργασία με τα πνεύματα. Τα πνεύματα μπορεί να περιλαμβάνουν θεότητες, προγόνους, νεκρούς σαμάνους, ζώα, φυτά, έντομα, ή διάφορα άλλα είδη πνευμάτων, όπως πέτρες, σύννεφα, ή ποτάμια. Αυτή η πίστη, ότι οτιδήποτε μέσα στο σύμπαν έχει ένα πνεύμα, ονομάζεται «ανιμισμός». Η έκσταση χρησιμοποιείται για να καλέσει αυτά τα πνεύματα να συνεργαστούν με το σαμάνο, ωστόσο αυτή η μέθοδος δεν είναι η μοναδική που χρησιμοποιείται. Η μίμηση ενός πνεύματος, ή η μεταμφίεση στη μορφή ενός πνεύματος μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόσκληση ενός συγκεκριμένου πνεύματος ώστε να βοηθήσει το σαμάνο. Ένα πνεύμα μπορεί ακόμη να εμφανιστεί αυθόρμητα στο σαμάνο σε μια ασυνήθιστη συνάντηση στο φυσικό κόσμο ή στα ψυχικά πεδίο, για να κάνει το σαμάνο να αντιληφθεί ότι χρειάζεται να εργαστεί περισσότερο σε μια όψη της ατομικής του εξέλιξης. Αυτά τα πνεύματα ακόμη συχνά βοηθούν το σαμάνο, όταν εργάζεται στη θεραπεία ενός άλλου ατόμου.

Photobucket

Όταν ένα πνεύμα συμφωνεί να εργαστεί με ένα σαμάνο, αυτό μπορεί να συμβεί για ένα μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα που εξαρτάται από την ανάγκη. Τα πνεύματα μεγάλης διάρκειας είναι κοινώς αντιληπτά κυρίως ως «τοτέμ». Η μακρόχρονη σχέση με ένα τοτέμ έχει ιδιαίτερη σημασία για το σαμάνο. Περιλαμβάνει σεβασμό και εμπιστοσύνη μεταξύ του πνεύματος και τους σαμάνου. Ένας αρκετά βαθύς δεσμός με ένα τοτέμ εξασφαλίζει στο σαμάνο το δώρο της μεταμόρφωσης. Σε αυτό το σημείο ο σαμάνος δεν μιμείται απλά ή μεταμφιέζεται στη μορφή ενός πνεύματος, αλλά το πνεύμα παραχωρεί στο σαμάνο τις δυνάμεις του. Για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, εκείνη την στιγμή δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ του σαμάνου και του πνεύματος. Πραγματική αλλαγή της μορφής κυρίως συμβαίνει στον πνευματικό κόσμο, ωστόσο υπάρχουν θρύλοι σε πολλούς πολιτισμούς φυλών, για σαμάνους που υπήρξαν τόσο σπουδαίοι και δυνατοί, που μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε οποιοδήποτε ζώο από το φυσικό βασίλειο.

Οι σαμάνοι αναγνωρίζονται ως σπουδαίοι θεραπευτές και σοφοί διδάσκαλοι. Εξαιτίας των επαφών τους με άλλους κόσμους οι σαμάνοι έχουν πρόσβαση στη διδασκαλία και τη γνώση, που ίσως δε θα μπορούσαν να κατέχουν με άλλο τρόπο. Οι σαμάνοι μπορεί να χρησιμοποιούν φυσικούς ή πνευματικούς τρόπους για να θεραπεύσουν κάποιον, κάτι που αποφασίζεται ανάλογα με την περίπτωση. Τα πνεύματα μπορούν να διδάξουν ένα σαμάνο, ο οποίος με τη σειρά του μπορεί να περάσει αυτή τη γνώση σε άλλους.

Ακόμη και μετά τις δοκιμασίες που περνά ο σαμάνος, του θανάτου, της μεταστοιχείωσης του δηλητηρίου, μετά επίσης και την εκμάθηση της συνεργασίας με πνεύματα και της πορείας στα πνευματικά μονοπάτια, κάποιος δε θεωρείται σαμάνος. Πράγματι, κάποιος μπορεί να επιτύχει θαυμάσια στις δοκιμασίες και να μάθει όλα τα εργαλεία που χρειάζεται να μάθει ένας σαμάνος, και να είναι και σπουδαίος και δυνατός, αλλά όλα αυτά δεν εξασφαλίζουν αναγκαία σε κάποιον τη δυνατότητα να αυτοαποκαλείται σαμάνος. Στην ουσία, στις περισσότερες περιπτώσεις, αν κάποιος αυτοαποκαλείται σαμάνος, πιθανότατα δε θα τον πάρουν στα σοβαρά, ή δε θα θεωρηθεί σαμάνος από τα μέλη της κοινότητας. Το πιο σημαντικό πράγμα για να γίνει κάποιος αληθινά ένας σαμάνος, είναι να αναγνωρίσουν οι άλλοι το άτομο αυτό και να του απονείμουν τον τίτλο του σαμάνου.

Πηγή: Pathfinder

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Η Φωνή (Στράτος Σ.)

Αυτή η σκοτεινή φωνή
Αυτή η αιχμηρή φωνή
Που βγαίνει από εκεί
και σε κάνει να θες να φύγεις


Νιώθω μοναξιά αλλά και πόνο
Γιατί αυτή η φωνή εισχωρεί στα σωθικά μου
και με διαπερνάει

Αυτή η χαοτική φωνή
Αυτή η βραχνή φωνή
που βγαίνει από εκεί
και σε κάνει να θες να φύγεις


Νιώθω περίεργα, αυτή η φωνή
Ίσως να βγαίνει από εδώ, ή από εκεί
Ίσως να βγαίνει από τα έγκατα της γης ή από παραπέρα

Προσπαθώ να την καταλάβω, να την νιώσω, να την αφουγκραστώ
Μα, δεν μπορώ, είναι μέσα μου
Με έχει καταβάλει

Αυτή η δυνατή φωνή
Αυτή η φρικιαστική φωνή
που βγαίνει από εκεί
και σε κάνει να θες να φύγεις


Την νιώθω
Τώρα, ναι
Μπορώ... Είναι κοντά μου
Είναι εγώ

Στίχοι: Στράτος Σ.
(Προσωπική συλογγή ποιημάτων-στίχων)

Photobucket

Βρέθηκες σε ένα πόλεμο (Στράτος Σ.)

Βρέθηκες σε ένα πόλεμο
Σε έναν άδικο πόλεμο που δεν ανήκει σε κανέναν

Το πρόσωπο σου, βυθίζετε αργά στη λίμνη
Και το νερό γίνεται αίμα

Δυο λόφοι χωρίζουν το νερό
Το βλέμμα σου γεμάτο θλίψη
Το σώμα σου περιτριγυρισμένο από φόβο και αίμα

Θα 'θελα να βρω τις λέξεις
Μακάρι να μπορούσα

Εκεί όπου επιθυμία γίνεται ο θάνατος
Κι θάνατος οργασμός


Μια δέσμη φωτός εισέρχεται στο άψυχο κελί σου
Κι αγγίζει το βρώμικο πρόσωπο σου

Τα αρπαχτικά κατασπαράζουν, τα νεκρά σωθικά σου
Οι ιστορίες που θα 'θελες να αφηγήσε είναι πολλές

Το κρασί θα είναι αυτό που θα σε συνοδεύει στο μακρύ ταξίδι σου
Κι τα κουρασμένα σου μάτια θα κλίσουν για πάντα

Εκεί όπου επιθυμία γίνεται ο θάνατος
Κι ο θάνατος οργασμός


Στίχοι: Στράτος Σ.
(Προσωπική συλλογή ποιημάτων–στίχων)

Photobucket

(Η παραπάνω φωτογραφία είναι από το Vietnam, 1968)