Η Τέχνη της Ζωγραφικής

Η ζωγραφική είναι η τέχνη της παραγωγής ή αναπαράστασης μίας πραγματικής ή φανταστικής εικόνας, μέσω προσωπικής εργασίας, με την βοήθεια φυσικών η ηλεκτρονικών μέσων.

Η ζωγραφική έχει την ιδιαιτερότητα να εκφράζει ο καλλιτέχνης τον εσωτερικό του κόσμο με τον τρόπο που αυτός νομίζει πιο προσιτό στα πρότυπα που έχει μέσα του για την πραγματικότητα. Δεν σημαίνει βέβαια αυτό πώς πρέπει να νοείται πάντα η εικόνα που καταγράφετε στον αντικείμενο που φιλοτεχνεί πώς είναι ακριβώς αυτό που θέλει να πει. .Όσο το ότι η ατμόσφαιρα που διαγράφετε να είναι το δυνατόν πιο πειστική σε αυτό που νοιώθει. Τα χρώματα , τα σχέδια και το φώς είναι κάτι πολύ σημαντικό και βασικό στο να προσεγγίξει κάποιος την καλλιτεχνική ψυχή του ατόμου. Άλλωστε, η δημιουργικότητα παίζει τον βασικότερο ρόλο και έχει κατ’ εξοχήν την πρώτη και κύρια θέση σε κάθε δημιουργό.

Τα παλαιότερα γνωστά έργα ζωγραφικής ανακαλύφθηκαν από σπηλαιολόγους στο Γκροτ Σωβέ (Γαλλικά: Chauvet) στην Γαλλία το 1994. Οι ζωγραφιές αυτές, που απεικονίζουν ζώα και κυνηγούς θεωρούνται από ορισμένους παλαιοντολόγους, ότι είναι περίπου 32.000 ετών. Είναι χρωματισμένα με κόκκινη ώχρα και μαύρο.


[Φωτογραφία: Ζωγραφισμένα κεφάλια αλόγων από το σπήλαιο Σωβέ]

Για να ζωγραφίσει κάποιος χρησιμοποιεί μέσα δημιουργίας σχημάτων και χρωμάτων, όπως το πινέλο, η γραφίδα, το μολύβι κλπ, πάνω σε υλικά που θέλει να περιέχουν το τελικό αποτέλεσμα, όπως χαρτί, ύφασμα, κλπ για ζωγραφική με φυσικά μέσα ή ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και τα περιφερειακά του όπως το ποντίκι και η πινακίδα σχεδίασης (drawing pad) για ηλεκτρονική ζωγραφική.

Βασικά (ή πρωτογενή) χρώματα είναι αυτά τα οποία όταν συνδυαστούν μεταξύ τους μπορούν να παράγουν όλα τους δυνατούς χρωματισμούς. Τα χρώματα που προκύπτουν από τον συνδυασμό των βασικών λέγονται δευτερογενή. Για την περιγραφή των χρωμάτων χρησιμοποιούμε τα χρωματικά μοντέλα. Κάθε ένα από αυτά χρησιμοποιεί κάποια βασικά χρώματα και μία μέθοδο για την περιγραφή των χρωματικών αντιλήψεων που μπορεί να έχουμε.

Αναγεννησιακή τέχνη

Με τον όρο Αναγεννησιακή τέχνη αναφερόμαστε στην καλλιτεχνική παραγωγή κατά την ιστορική περίοδο της Αναγέννησης. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ήταν η ανανέωση των θεμάτων και της αισθητικής στην Ευρώπη. Η καλλιτεχνική παραγωγή την περίοδο αυτή είναι δύσκολο να οριοθετηθεί χρονικά, ωστόσο θεωρούμε πως ξεκίνησε στην Ιταλία τον 15ο αιώνα και διαδόθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη, με διαφορετικούς όμως ρυθμούς και σε διαφορετικό βαθμό ανάλογα με την γεωγραφική περιοχή. Τον 16ο αιώνα έφθασε σε πολλές χώρες στο απόγειό της.

Η Αναγεννησιακή τέχνη δεν χαρακτηρίστηκε από μια επιστροφή στο παρελθόν, αντίθετα, οι νέες τεχνικές σε συνδυασμό με το νέο πολιτικό, κοινωνικό και επιστημονικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε εκείνη την εποχή, επέτρεψαν στους καλλιτέχνες να καινοτομήσουν. Επιπλέον, για πρώτη φορά, η τέχνη έγινε ιδιωτική, με την έννοια πως δεν διαμορφωνόταν από τη θρησκευτική ή πολιτική εξουσία, αλλά αποτελούσε προϊόν αποκλειστικά των ίδιων των καλλιτεχνών.

Νέες τεχνικές

Η αναγεννησιακή τέχνη ωφελήθηκε σημαντικά από την ανάπτυξη των επιστημών. Η εμφάνιση νέων τεχνικών, όπως για παράδειγμα η χρήση του λαδιού στην ζωγραφική, διευρύνει τις δυνατότητες των καλλιτεχνών. Η περίφημη Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι είναι αποτέλεσμα της τεχνικής του sfumato. Επιπλέον η τυπογραφία στα μέσα του 15ου αιώνα καθώς επίσης και οι νέες τεχνικές χάραξης (ξυλογραφία) επιτρέπουν την αναπαραγωγή και εξάπλωση των καλλιτεχνικών έργων σε όλη την Ευρώπη.


Πηγή: Βικιπαίδεια - Blog