Status

... ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ...
Τα ξαναλέμε, τον Σεπτέμβριο!

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

Αποχαιρετισμός


Φθινόπωρο κιόλας! - Μα γιατί η λύπη για τον ήλιο τον αιώνιο, όταν με την αναζήτηση της θεϊκής διαύγειας καταγινόμαστε - πολύ μακρύτερα απ΄ όλους αυτούς που παρέρχονται με τις εποχές.

Φθινόπωρο. Κι η βάρκα μας απάνου σε ακίνητες ομίχλες, πισωγυρίζει στης δυστυχίας το λιμάνι, στη θεόρατη πόλη μ’ ουρανό βαμμένο λάσπη και φωτιά. Α! τα δυσώδη κουρέλια, το μουλιασμένο με βροχή ψωμί, το μεθύσι, οι χίλιοι έρωτες που με σταύρωσαν! Πότε επιτέλους θα αποκάμει τούτη η αιματορουφίχτρα, των μυριάδων ψυχών και πτωμάτων, βασίλισσα, που θα κριθούν! Βλέπω ξανά τον εαυτό μου, η σάρκα μου διαβρωμένη απ’ τη λάσπη και την πανούκλα, σκουλήκια γεμάτα τα μαλλιά κι οι μασχάλες μου κι ακόμα μεγαλύτερα σκουλήκια στην καρδιά μου, ξαπλωμένα μεταξύ αγνώστων δίχως ηλικία, δίχως αίσθημα…Θα μπορούσα να είχα πεθάνει εκεί…Φρικτή μνήμη! Απεχθάνομαι την μιζέρια.

Και τρέμω το χειμώνα, επειδή της άνεσης χαρακτηρίζεται εποχή!

-Μερικές φορές βλέπω στον ουρανό ατέλειωτες ακτές καλυμμένες λευκών εθνών. Απάνω μου, ένα μεγαλοπρεπές χρυσό πλεούμενο, ανεμίζει τις πολύχρωμες σημαίες του στου πρωινού την αύρα. Δημιούργησα κάθε ξεφάντωμα, κάθε θρίαμβο, κάθε δράμα. Προσπάθησα ν’ ανακαλύψω νέα άνθη, νέα αστέρια, νέα σάρκα, νέες διαλέκτους. Πίστεψα πως υπερφυσικές δυνάμεις θα αποκτούσα. Α, καλά! Θα πρέπει να θάψω την φαντασία και τις αναμνήσεις μου! Η ωραία δόξα του καλλιτέχνη και του παραμυθά πάει περίπατο!

Εγώ! Εγώ που ονόμασα τον εαυτό μου μάγο ή άγγελο, χωρίς ηθικούς φραγμούς, επέστρεψα στο χώμα αποζητώντας μια σθεναρή πραγματικότητα να υιοθετήσω! Χωριάτη!

Εξαπατήθηκα; Μπορεί η φιλανθρωπία να είναι η αδελφή του θανάτου για με;

Εν τάχη θα ζητήσω συγχώρεση επειδή ανατράφηκα με ψέματα. Και τώρα ας πηγαίνουμε.

Μα ούτε ένα χέρι φιλικό. Και που να ψάξω βοήθεια;

Αλήθεια, η νέα ώρα είναι το λιγότερο άτεγκτη.

Για αυτό μπορώ να πω ότι η νίκη κερδίσθηκε: ο τριγμός των οδόντων, το σύριγμα της φωτιάς, οι στεναγμοί της μόλυνσης μετριάζονται. Κάθε ανόητη μνήμη μου εξασθενίζει. Οι τελευταίες μου απογοητεύσεις απομακρύνονται - ζήλια των ζητιάνων, των ληστών, των νεκρόφιλων, του κάθε είδους υπανάπτυκτων - καταραμένοι, εάν επρόκειτο να πάρω εκδίκηση!

Κάποιος οφείλει να είναι απόλυτα σύγχρονος.

Κανένα άσμα ασμάτων: κράτησε το κερδισμένο έδαφος. Δύσκολη νύχτα! Το ξεραμένο αίμα καπνίζει στο πρόσωπο μου, και τίποτα δεν άφησα πίσω μου παρ’ εκτός του φριχτού τούτου χαμόδεντρου!… Οι πνευματικές μάχες είναι τόσο βάναυσες όσο και των ανθρώπων ο πόλεμος: αλλά το όραμα της δικαιοσύνης είναι μόνο θέλημα Θεού.

Και στο μεταξύ, τούτη είναι η παραμονή. Ας καλωσορίσουμε κάθε εισροή ζωτικότητας και αληθινής ευαισθησίας. Και την αυγή, οπλισμένοι με φλογερή υπομονή σε μεγαλοπρεπείς πόλεις θα εισέλθουμε.

Γιατί μίλησα για ένα χέρι φιλικό; Ένα μεγάλο μου πλεονέκτημα είναι ότι τώρα μπορώ να γελώ με τους παλιούς ψευδείς μου έρωτες, και να ντροπιάζω εκείνα τ’ άτιμα ζευγάρια - εκεί πίσω αντίκρισα την κόλαση κάθε γυναίκας- και θα’ ναι θεμιτό τώρα να κατέχω την αλήθεια μέσα σ’ ένα σώμα και μια ψυχή.


Απόσπασμα από: Μια Εποχή Στην Κόλαση - Αρθούρος Ρεμπώ

22 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Υπέροχο κείμενο!

...κι ακόμη περιμένω ένα χέρι φιλικό... μα πάντα, νομίζω θα το περιμένω...δε θάρθει ποτέ! Ή, θάρθει;
Κουράστηκα να περιμένω!
Βαδίζω!

Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Ρεμπώ ε;
Εξαιρετικός ...
καλησπέρα

b|a|s|n\i/a είπε...

χάνονται τα λόγια από μπροστά μου. με παρασέρνει το crawl! καλησπέρα σου!

Alks--Anna είπε...

"...ας καλωσορίσουμε κάθε εισροή ζωτικότητας και αληθινής ευαισθησίας..."

Όμορφο απόσπασμα..

Καλό βράδυ!!

Β.Σ. είπε...

το μπλόγκ σου ειναι περιβόλι με πολλά και διαφορετικά λουλούδια.

ο Αρθούρος Ρεμπώ και ο Λαπαθιώτης και η Πολυδούρη και οι υπόλοιποι μουσικοί και οι θλιμμένες τους δημιουργίες...

να είσαι καλά...

Stratos είπε...

ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ, σε ευχαριστώ φίλε μου, για τα καλά σου λόγια.

Τα "φιλικά χέρια", κατά την γνώμη μου δεν αξίζει να τα περιμένουμε κι πολύ, γιατί τις περισσότερες φόρες δεν έρχονται ποτέ... για αυτό καλύτερα να βαδίζουμε μόνοι.

Καλημέρα! :)

Stratos είπε...

Tonia, σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.
Εξαιρετικός ο Ρεμπώ, με υπέροχα κείμενα.
Καλά να περνάς! :)

Stratos είπε...

Χεχε, φίλε b|a|s|n\i/a... μπροστά στην μουσική χάνονται τα λόγια, έτσι;
Καλό είναι αυτό. :)
Το ταξίδι είναι το σημαντικό... τώρα με ποιο μέσο γίνεται (με ένα κείμενο, με μια μουσική, με μια εικόνα... κτλ) δεν έχει σημασία.

Καλά να περνάς! ;)

Stratos είπε...

Alks, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Είναι από τα ποιο αγαπημένα μου αποσπάσματα, από το "Μια Εποχή Στην Κόλαση"

Καλημέρα! :)

Stratos είπε...

Πλησίον του ποιητή, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το ωραίο σου σχόλιο.

Αυτό είναι που με ενδιαφέρει, να δημιουργείται μέσα από αυτή την σελίδα ένα ωραίο κλίμα, κι ας είναι κι θλιμμένο... ;)

Εσύ να 'σαι καλά! :)
Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

μεγαλες αληθειες..

καλημερα...

Stratos είπε...

Καλώς ήρθες, inmusiclost.
Ευχαριστώ που πέρασες.

Καλημέρα κι σε 'σένα! :)

Σταλαγματιά είπε...

Για αυτό μπορώ να πω ότι η νίκη κερδίσθηκε...


Μα μόνο τότε αξίζει!!

Stratos είπε...

Καλησπέρα!

Σε ευχαριστώ, που πέρασες.
Καλή συνέχεια! :)

Unknown είπε...

ένα πέρασμα...

...κι ένα νεύμα...

φιλιά βρόχινα...

Stratos είπε...

Καλησπέρα, Νεράιδα της βροχής.

Σε ευχαριστώ για το ωραίο σου, σχόλιο.

Καλά να περνάς! :)

jacki είπε...

Τώρα μπορώ κι εγώ να γελάω με τους ψευδείς μου παλιούς έρωτες...
Άκου με...


Καλό βράδυ.

aggelika είπε...

"where will we be, when the summer's gone?" Jim Morrison

ωραίο απόσπασμα!
ωραία και η live εκδοχή του The Crawl των Placebo!!
καλό βράδυ..

Stratos είπε...

Καλημέρα, jacki μου.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου!

Καλά να περνάς! :)

Stratos είπε...

aggelika, καλώς ήρθες.
Σε ευχαριστώ, για τα ωραία σου λόγια.

Καλημέρα! :)

Ερατώ είπε...

Αξεπέραστος ο Ρεπμώ, όπως και η μουσική που "παίζει" στο μπλογκ σου.
Καλό σου απόγευμα.

Stratos είπε...

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, για τα καλά σου λόγια Ερατώ.

Καλώς ήρθες.

Καλό βράδυ να έχεις! :)