Η μοναξιά μοιάζει με τη βροχή. Τα βράδια
απ' του πελάγους αναθρώσκει τον καθρέφτη
από κοιλάδες μακρινές κι από λιβάδια
στον ουρανό ανεβαίνει πάντα, που την έχει.
Κι ύστερα, από εκεί ψηλά, στην πόλη πέφτει.
Πέφτει την ώρα που το φως πια δεν αντέχει,
όταν τους δρόμους βάφουν πάλι τα σκοτάδια,
κι όταν τα σώματα χωρίζουν λυπημένα
δίχως να βρουν ό,τι ζητούν, μένοντας ξένα
κι όταν οι άνθρωποι εκείνοι που μισούνται,
πάλι στο ίδιο στρώμα πέφτουν και κοιμούνται:
τη μοναξιά την παίρνουν τότε τα ποτάμια...
Στίχοι: Rainer Maria Rilke
απ' του πελάγους αναθρώσκει τον καθρέφτη
από κοιλάδες μακρινές κι από λιβάδια
στον ουρανό ανεβαίνει πάντα, που την έχει.
Κι ύστερα, από εκεί ψηλά, στην πόλη πέφτει.
Πέφτει την ώρα που το φως πια δεν αντέχει,
όταν τους δρόμους βάφουν πάλι τα σκοτάδια,
κι όταν τα σώματα χωρίζουν λυπημένα
δίχως να βρουν ό,τι ζητούν, μένοντας ξένα
κι όταν οι άνθρωποι εκείνοι που μισούνται,
πάλι στο ίδιο στρώμα πέφτουν και κοιμούνται:
τη μοναξιά την παίρνουν τότε τα ποτάμια...
Στίχοι: Rainer Maria Rilke
26 σχόλια:
Μοναξιά είναι τετράδιο γεμάτο λέξεις,
σαν αποτύπωμα βροχής.
Λέξεις φυγής.
Σκέψεις απελπισίας,
απόγνωσης,
σκέψεις στιγνές,
κομμάτια ανάμνησης σαν θολός καθρέφτης.
Μοναξιά είναι ο μολυβένιος ουρανός που στέκει σαν πέπλο
Μοναξιά είναι τα κρύα χειμωνιάτικα βράδια και ο αγέρας που φυσά με ρυθμό.
Σαν μελωδία σιωπής.
Μοναξιά,
Όσα θυμάμαι και πια δεν κατέχω.
Αναστασία
"Η μοναξιά...
δεν έχει το θλιμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών "καλών" καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοιδίσο βλέμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα - Κοκκινιά
Τούμπα - Σταυρούπολη - Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γης - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γατζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Για τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει.."
η μοναξια,οπως την αντιλαμβανοταν η Κατερινα Γωγου..
και στο παρακατω λινκ
http://www.youtube.com/watch?v=W5dA7pp2bKk
ο τροπος με τον οποιο την ερμηνευσε στην ταινια Παραγγελια του Παυλου Τασσιου..
καλη μας ημερα φιλε μου..
"...lost forever in a happy crowd..." faith. cure.
ίσως για τις μοναξιές που με ποτάμια δεν ταξιδεύουν.
καλησπέρα σου!
Μοναξιά,χιλιάδες φύλλα.....χιλιάδες..
Καλό βράδυ..
το όλα.μα και το τίποτα
μιας μοναχικής μοναξιάς...
..."κι όταν τα σώματα χωρίζουν λυπημένα
δίχως να βρουν ό,τι ζητούν, μένοντας ξένα"...
Μύρια σώματα ξένα, φίλε μου!...
Κι η μοναξιά, με το χρώμα της νυχτιάς, η πιο πιστή φίλη μας...
Καλημέρα με φιλί!
"Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. Άφησέ με να έρθω μαζί σου..."
Αυτά είπε ο Ρίτσος στη "Σονάτα του Σεληνόφωτος" δια στόματος της γυναίκας με τα μαύρα. Η πιο μεγάλη αλήθεια! Δεν ξέρω αν είναι οδυνηρή... Δεν ξέρω αν θα 'πρεπε να είναι.
Στράτο, πάντα οι αναρτήσεις σου, λένε! Φιλιά!
μη μου μιλας για μοναξια...
οταν τη χρειαστηκα και αυτη μονη με αφησε...
καλησπερα και καλο μηνα γλυκε μου!
ΜΟΝΑΞΙΑ - Ανένταχτος πόνος,αδιάκριτος,
σπόρος βαθιά φυτεμένος στην σκουριά
καρπός ώριμος από την γέννηση του
και τα παιδία του
έτοιμα να αλληλοσκοτωθούν για κάποιο χάδι....
Σταλαγματιά, οι λέξεις σου μιλάνε απο μόνες τους... ή μάλλον σιγοτραγουδούν ενα σιωπηλό τραγούδι της μοναξιάς...
Καλό πρωινό! :)
Υπέροχο Κώστα. Είχα σκοπό μια απο τις επόμενες μέρες να το αναρτήσω κι εδώ στο blog μου.
Καλώς επέστρεψες! ;)
Να έχουμε, ένα όμορφο πρωινό φίλε μου! :)
Υπέροχο κομμάτι φίλε μου, b|a|s|n\i/a.
Η μουσική είναι ένας καλός τρόπος να ξεπερνιέται η μοναξιά... έτσι δεν είναι; Η μήπως όχι...;
Καλό απόγευμα!
Alks... χιλιάδες φύλλα με μηδενικούς φίλους, κι με εκκατομύρια μοναχικές ώρες...
Καλό σου απόγευμα! :)
anima, ίσως δεν μένει απολύτως τίποτα στις μοναχικές ψυχές...
Παρά μόνο, η μοναξιά τους...
Σε ευχαριστώ, που πέρασες!
Καλό απόγευμα! :)
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ, η ποιο πιστή κι μοναδική μας φίλη να προσθέσω...
Πολλά, πολλά φιλιά.
Καλό σου απόγευμα! :)
'Ατη μου, δεν θα ήθελα να διαφωνήσω φυσικά με τον μεγάλο Γ. Ρίτσο αλλά αν έχεις δοκιμάσει να ζητήσεις ένα χέρι φιλικό που δεν ήρθε ποτέ, τότε τι κάνεις; Αν προσπάθησες επανειλημμένες φορές;
Τότε ίσως, η μόνη δοκιμή που σου μένει είναι η μοναξιά... γιατί με αυτήν μένεις πάντα στο τέλος... μέχρι το τέλος!
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα! :)
#lockheart#, ίσως ήταν εκεί αλλά να μην ήθελες ούτε αυτήν...
Να έψαχνες, κάτι ποιο μεγάλο, που θα σε βοηθούσε περισσότερο...
Καλό σου απόγευμα! :)
Πλησίον του ποιητή, να αλληλοσκοτωθούν για κάποιο χάδι που όλοι περιμένουμε; Ίσως τα πράγμτα να είναι κι έτσι.
Σε ευχαριστώ που πέρασες.
Να έχουμε ένα όμορφο απόγευμα! :)
Το ποίημα δε θα το σχολιάσω,γιατί είναι άλλου. Όμως θα σχολιάσω τις αναρτήσεις σου, γιατί τούτος ο χώρος σου ανήκει, Στράτο! Έχεις Τη στόφα που λείπει από πολλούς. Έχεις την αναζήτηση που δεν έχουν άλλοι! Έχεις και μια ωριμότητα που απουσιάζει από τον κόσμο μας! Φίλε Rock στην ψυχή και Punk στο μυαλό...Χαίρομαι να μπαίνω στο blog σου!
Φιλί και νά'σαι καλά!
πολυ ομορφο και αληθινο...
καλο σ/κ φιλε στρατο
Κίρκη μου, σε ευχαριστώ πραγματικά για τα υπέροχα κι αληθινά σου λόγια. Είναι πολύ ωραίο να ακούς τόσο ωραία λόγια. Σε ευχαριστώ κι πάλι!
Καλά να περνάς, ό,τι κι αν κάνεις.
Φιλιάάά! :)
Σε ευχαριστώ φίλε μου, που πέρασες.
Καλό Σ/Κ, να έχεις κι εσύ! :)
"Μισώ την κρίνη που μου γνέφει και μου στάζει
εικόνες μετέωρες να μου θυμήσουν μια σιωπή
τη θάλασσα της μοναξιάς που με δικάζει
κι όλου του κόσμου την ανέξοδη στοργή"
αυτό με αφορμή την αναρτηση...
γεια!
μου άρεσε το ποίημα σου "βρέθηκες σε ένα πολεμο"...
να γράφεις!!!
Καλώς ήρθες, από τα μέρη μου.
Σε ευχαριστώ που πέρασες, κι άφησες το σχόλιο σου.
Χαίρομαι που σου άρεσε.
Γράφω συνεχώς, απλά εδώ ανεβάζω λίγα πράγματα δικά μου.
Μια απο τις επόμενες ημέρες ίσως ανεβάσω κάτι.
Καλό βράδυ, να έχεις!
ρίχνω μια ματιά σ αυτό το μπλογκ.
βλεπω Tom Waits, βλέπω Διάφανα Κρίνα, βλέπω Ρεμπώ, μια εποχή στην κόλαση, ακουω νοερά τον Αγγελάκα να ουρλιάζει για μια απόγνωση που ήταν ο Θεός του.
σκέφτομαι: "σε αδελφή ψυχή πέσαμε"
καλώς σε βρήκα, λοιπόν!
Καλώς ήρθες απο τα μέρη μου.
Χαίρομαι που βρέθηκε μια "αδελφή ψυχή" στο blog μου.
Ελπίζω να περνάς, καλά.
Καλό πρωινό, να έχεις! :)
Δημοσίευση σχολίου